Nederland in 80 dagen

3 Augustus 2022, klim van 950m Fernsteinsee naar 2050m Grubigstein

Dit jaar voor het eerst sinds 3 jaar weer op vakantie, en de reis gaat naar Oostenrijk. Omdat ik in 2018 goede ervaringen had met het hotel waar ik verbleef voor het begin van mijn wandeltocht destijds van Oostenrijk naar Nederland, hebben we dus in hetzelfde hotel Mozart geboekt. En ik ben toen direct op het idee gekomen om de etappe van de 3e dag, die ik destijds helaas door slechte weersomstandigheden ( onweer en zware regenval) niet kon lopen, alsnog te gaan wandelen. Zo gezegd zo gedaan. Het betekent wel dat ik met de auto nog naar het beginpunt, het hotel Fernsteinsee, moet rijden. En tevens zal ik aan het einde van mijn wandeling nog terug moeten zien te komen naar dat punt. Mijn wandeling ging destijds uiteraard van punt A naar opent B en niet meer terug. Over de problemen met de terugtocht later meer, maar nu eerst mijn wandeling zelf.

Nog even wat gegevens vooraf:

  • Beginpunt bij de Fernsteinsee op 950m hoogte
  • Eindpunt op de berg Grubigstein op 2050m hoogte
  • Dus een klim van 1100m
  • Totale wandelafstand 12 km
  • Gemiddelde stijging van ruim 9%
Hotel Schloss Fernsteinsee
Het oude slot zelf
In het begin nog brede goed begaanbare paden.
Een oude groeve.
Uitzicht op de Fernsteinsee

De route uit 2018 ging nog verder. Vanaf de top van de Grubigstein zou ik met de gondel naar beneden gaan en dan bij aankomst in Lermoos verder wandelen naar Reutte. Daar is vandaag geen tijd voor. Ik ga namelijk eerst in mijn hotel een goed ontbijt nuttigen en vertrek dan naar de Fernsteinsee en kom daar iets voor 9.00u aan. Nadat ik de auto nog op een lege parkeerplaats heb geparkeerd zoek ik met mijn navigatie naar het beginpunt van de route. Ik wist nog ongeveer, van 4 jaar geleden, dat ik eerst een stukje terug moest lopen en dan een weg omhoog moest nemen. Daar staat ook het bordje aangegeven van mijn eerste tussenpunt, de Fernpass die 4 km verderop en op ruim 1200m hoogte ligt. In die 4 km stijg ik dus ongeveer 250m. Dat betekent een stijging van gemiddeld ruim 6%. Dat is allemaal gelukkig nog goed te doen. 

Paadjes worden steiler en smaller

Maar na de Fernpass begint pas het echte werk. Het pad wat eerst nog breed en vlak was veranderd dan al snel in een smal pad van soms amper 50 a 70 cm breed en is met rotsen bezaaid en het lijkt meer op traplopen dan op rustig wandelen. En je zult begrijpen dat waar eerst het wandeltempo op 4,5 km/u ligt dat bij dit soort stukken het op 1  a 2 km/u ligt. Wat in de bergen ook belangrijk is, is dat je bij dit soort steile beklimmingen regelmatig, zo ongeveer elke 100m hoogtestijging, even stopt om wat te rusten en wat te drinken. Zeker met het mooie en warme weer wat ik vandaag heb, is de verdamping van vocht door transpireren enorm groot! Mijn armen glimmen dan ook binnen de kortste keren van het zweet. Maar ja, dat is wat het is en ik heb van tevoren ook goed gedronken en heb 1 1/2 liter water bij me. 

Paragliding, wordt hier veel beoefend.
Uitzicht op de Zugspitze(linker gedeelte is het hoogste punt)

Onderweg probeer ik, ondanks de grote inspanning, ook nog te genieten van het geweldige uitzicht. Als ik na 7,5 km (2 uur en een kwartier wandelen) op bijna 1700m hoogte aankom, wordt het wat makkelijker en gaat mijn hartslag eindelijk weer wat omlaag. Tijdens de klim ligt die steeds op zo ongeveer 165 en komt op de wat makkelijkere stukken onder de 145. Voor de kenners heb ik daarvan wat plaatjes bijgevoegd in het overzicht van alle foto’s (onderaan dit verhaal klikken op HIER). Zoals jullie kunnen zien is de klim op sommige stukken zo steil dat je hier zonder stokken je weg in principe omhoog niet normaal zou klunen vervolgen. Dat ik hier zeer geoefende mountainbikers met een behoorlijke uitrusting die hun moet beschermen bij een val, tegenkom die een “downhill” doen verbaasd mij niet. Maar een stel wandelaars, een familie met 2 volwassen kinderen die op hun sneakers zonder stokken, naar beneden aan het wandelen zijn verbaasd mij zeker! Dat was voor mij op het bovenste en voor hun dus nog het gemakkelijke deel. Verder naar beneden zullen zij het steile gedeelte tegen gaan komen met percentages van tegen de 20%! Dan kan je beter op je kont naar beneden gaan!

De laatste meters naar mijn eindpunt van vandaag.

Maar goed ik ben inmiddels op een wat makkelijker gedeelte gekomen en sta in principe op de skipiste en moet dan nog een laatste klim maken van 3 km naar de top van de Grubigstein. Dat is een breed pad maar wel met een stijging van 10%! Vanaf hier kost het mij nog bijna een uur. Overigens, in de bergen wordt er niet over een afstand gesproken maar over een tijd om een pad te bewandelen, de zogenaamde “Gehzeit” in het Duits. 

Wel een schitterend uitzicht vanaf het terras op 2050m!
Met de kabelbaan weer naar benedden.

Na bijna 4 uur, 1100 hoogtemeters en bijna 12 km aan wandelkilometers, ben ik bij mijn einddoel aangekomen, de Grubigstein op 2050m hoogte. Het zicht is fantastisch en ik kijk uit op de Zugspitze, de hoogste berg van Duitsland (ik bevind mij in Oostenrijk). Nadat ik nog 0,5 liter frisdrank tot mij heb genomen, ga ik met de gondel naar beneden. Een rit die overigens behoorlijk aan de prijs is, 20 euro! Beneden aangekomen staat mij nog wel een uitdaging te wachten. Het is inmiddels 13.45u en de eerstvolgende bus gaat pas om 16.55u, dus ruim 3 uur wachten! Dat wist ik van te voren want ik had thuis al uitgevonden dat ik nooit op tijd beneden zou kunnen zijn om de bus van 12.35u te kunnen nemen. Ook de plaatselijke taxi gaat pas weer om 17.00u rijden omdat ze nu wat anders te doen hebben zeggen ze. 

Bloembakken rijkelijk gevuld!

Ik heb daarom het idee opgevat om naar een hotel te lopen en daar te vragen of ze toch een mogelijkheid zien om een taxibedrijf elders te bellen. En mijn idee was om dit bij een wat gerenommeerder hotel te doen. Dus ik had uitgezocht dat hotel Post hier niet zover vandaan was en loop daar de ruime foyer binnen. De receptioniste heeft na 2 pogingen een bedrijf in Imst gevonden die mij wel, tegen een behoorlijke prijs overigens, wil ophalen en naar de Fernsteinsee wil brengen waar mijn auto staat. Alleen moet ik nog 1 uur wachten. Maar dat is alsnog beter dan de 3 uur die ik op de bus moet wachten. Dus besteld ze de taxi voor mij en stelt voor dat ik nog wat kan wachten in het hotel op het terras. Ik bestel daar weer wat te drinken een een stuk taart. Maar omdat de bediende hier vaak niet van Oostenrijkse of Duitse komaf zijn gaat de bestelling wat rommelig en krijg ik in eerste instantie alleen mijn drinken. De eigenaar van het hotel heeft in de gaten dat er iets niet goed gaat en geeft aan dat de bestelling alsnog zo spoedig mogelijk wordt verzorgd. Als deze wordt geserveerd blijkt er een gigantisch bord met Kaiserschmarren (grote zoete stukken pannenkoek) besteld te zijn. Maar ik geef direct aan dat dit niet juist is en ik een stuk Schwarzwalder Kirsch had besteld. De eigenaar voelde zich zo bezwaard dat ik van het buffet van diverse soorten taart mag uitzoeken en dat die volledig op kosten van het huis is! Wat een service!

Het terras met uitzicht waar ik 1 uur moest wachten, dat was geen straf hoor!

Na 1 uur komt de bestelde taxi voorrijden en brengt mij naar mijn auto terug. Tijdens de rit nog een uitgebreid gesprek gehad met de Turkse taxichauffeur die hier al zijn hele leven woont maar de bustijden en service om wandelaars en fietsers tussen plaatsen te vervoeren ook waardeloos vindt. Al met al weer een zeer “bewogen” dag die ik met een heerlijk gevoel heb kunnen afsluiten. De foto’s spreken voor zich denk ik.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *