Eindelijk ben ik weer aan de wandel. Het is nog niet ver, 10 km, maar dat is voor nu even de limiet. Ik wilde zo graag deze tocht lopen, het is een beetje een traditie geworden dat ik dit als mijn start van het jaar en een nieuw wandelseizoen zie. En uiteraard ook voor de heerlijke snert en gluhwijn onderweg. Normaal zou ik voor zo’n korte afstand echt niet de auto instappen maar voor deze tocht maak ik daar graag een uitzondering voor.
Het is inmiddels bijna 6 weken geleden dat ik ben geopereerd aan mijn meniscus in mijn rechterknie (Vorig jaar is mijn linkerknie al aan de beurt geweest). En omdat het de laatste week een stuk beter gaat met het herstel, wilde ik het dus graag gaan proberen. Ik ben gisteren al 5 km aan de wandel geweest en heb daar geen reactie van gehad. Dus vandaag moest daar de 10 km wel bij kunnen.
Naast het herstel van mijn knie ben ik ook nog steeds aan het herstellen van mijn Burn-out. Officieel heet het een “light” versie te zijn volgens de deskundigen, maar ik merk aan alles dat mijn lichaam het hier nog behoorlijk moeilijk mee heeft. Wandelen is normaal gesproken een prima uitlaatklep om van een Burn-out-out te genezen. Maar voor mij, als fervent wandelaar, krijg ik er niet een extra boost van. En het schrijven van een leuk verhaal over mijn wandelbelevenissen, wat normaal gesproken voor mij een klein kusje is, is nu een hele opgave geworden.
Maar toch probeer ik ook hier de draad weer op te pakken om ook hier weer in het ritme te komen. Het duurt immers nog maar iets minder dan 16 weken totdat ik aan mijn grote wandelavontuur begin. Dat word dus nog een drukke tijd! En binnenkort zal ik ook de hulp van sociale media in gaan zetten om nog enkele slaapplekken te regelen voor mijn wandeltocht. Ik moet voor nog 10 plekken een slaapplek regelen. Vreemd genoeg zijn de meeste daarvan in Limburg van Maastricht tot en met Sint-Odilienberg langs het Pieterpad, 4 etappes achter elkaar! Waarvan in Maastricht een dubbele overnachting is. Maar daarover later deze maand meer.
De wandeling van vandaag heeft mijn knie ook weer goed doorstaan. Mijn spieren in mijn rechterbeen/knie, moeten nog wel weer even wennen. Die hebben toch wel een aardige opdonder gehad. Maar ik hoop dat de intensieve training in de sportschool de 3 maanden voorafgaand aan de operatie, nu zijn vruchten afwerpt en mij helpt weer snel op het juiste niveau te zijn. De sportschool zal ik daar ook weer voor gaan bezoeken en de weekenden zijn dan vooral voor de wandelingen.
Bij de start zie ik een aantal bekenden, Willem en Annette. Zie lopen vandaag een langere afstand dus ik ga heerlijk de 10km (echte afstand 9,2) vandaag lekker in mijn uppie doen. 10 minuten voor 9.00u vertrek ik voor mijn openingstocht van dit jaar. De route is anders als andere jaren maar dat maakt deze route nog mooier. Er zitten stukken van de N70, het Pieterpad en de Walk of Wisdom in. En omdat het helder is heb je op sommige stukken heerlijke vergezichten. Af en toe vraagt er iemand wat de knuffel op mijn rugzak voor betekenis heeft en uiteraard vertel ik ze dan over de Stichting Spieren voor Spieren en mijn inzet daarvoor.
Bij de rustpost van de WIOS, heeft een van de organisatoren zelfs mijn verhaal van gisteren gelezen. Hij vraagt dat aan mij omdat hij mij hoort vertellen van mijn 2000km door Nederland. Kijk, dat is nou juist de bedoeling van Social Media, dat de tongen los komen en er over wordt gesproken! Ik geef iedereen een Visitekaartje met de gegevens en vertrek voor de laatste 2 km. Het was een heerlijke wandeldag om de trainingen mee te beginnen. Op naar de volgende tocht. Maar eerst nog even een heerlijke vakantie in Oostenrijk waar ik ook nog wat km’s hoop te kunnen maken.
Bekijk HIER alle afbeeldingen
2 reacties
Mooie foto’s van een prachtige omgeving. En wat fijn dat je knie het goed houdt.
Geweldige mooie foto’s. Fijn dat het goed gaat met je knie. Bedankt namens de WIOS voor het mooie verhaal.