Dag 78, 12 juli 2023, Rhenen-Scherpenzeel

Vandaag ben ik zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit!

Dat is een lied van Herman van Veen. Dat is wel van toepassing op vandaag, in meerdere opzichten. Qua temperatuur een prima wandeldag, mooie route, veel (spontane) ontmoetingen en spontane donaties onderweg o.a. van ene Gerda Vrolijk!! Maar eerst moet de 30 kilometer van vandaag nog wel gelopen worden.

Gisterenavond heb ik nog wel even in de lappenmand gezeten met een coolpack om mijn rechter enkel. Ik had gisteren mijn wandelstokken vergeten en die waren onderweg nog wel nodig. Vandaag zitten ze dus weer vast aan mijn tas. Vanmorgen heeft mijn vrouw Lianne mij weer terug naar Rhenen gebracht waar ik gisteren was geëindigd. Iets na 8.00u stond ik daar alweer en kon beginnen aan mijn etappe.  

De eerste kilometers gaan nog door de bebouwde kom van Rhenen. Na 2 kilometer moet ik aan het einde van Rhenen weer de hoogte in en eenmaal boven aangekomen loop ik direct het bos in. Ondanks de regen van gisterenavond en vannacht valt het mee met de nattigheid in het bos. Eigenlijk is het wel een beetje een geluk dat het heeft geregend want nu is de ondergrond een stuk steviger dan al dat losse en droge zand. Ik loop richting Kwintelooijen, een dagrecreatiegebied dat is ontstaan door zandafgravingen uit de 70er jaren van de vorige eeuw. Buiten dat het veel wordt gebruikt voor bootcamps is het ook natuurwetenschappenlijk van bijzondere betekenis. Er groeien meer dan 300 plantensoorten en de rugstreeppad heeft er speciale poelen. Ik ben zo’n poel tegengekomen midden op een wandelpad maar ben vergeten er een foto van te maken.

Een bekend punt is de 169 treden tellende trap. En die moet ik dit keer naar boven. Daar word ik getrakteerd op een mooie uitzicht ondanks dat het weer wat minder is als gisteren. De route gaat verder over het landgoed Dikkenberg en Plantage Willem III. Op die laatste vlakte lopen ook weer runderen maar die zijn dit keer in geen velden of wegen te bekennen. Als ik bijna bij de provinciale weg ben staat een bekende mij op te wachten, Sandra. Ze loopt een stukje met mij mee en aan de andere kant van de provinciale weg zoek ik in het bos een bankje om mijn 1e rust te gaan nemen. 

Na de rust gaat Sandra weer richting haar huis en loop ik richting de Elsterberg(62m) en de Eenzame Eik. Die laatste ligt op de Amerongse berg. Het hoogste punt is hier 69 m en is daarmee het hoogste punt van de provincie Utrecht. De bossen zijn hier een van de oudste van de Utrechtse Heuvelrug. De oudste dennen dateren uit 1770!! In dat bos kom ik opeens een zeer vrolijk tafereel tegen, een schaapherder met zijn kudde en hond! Ze lopen hier midden in het bos over een bospad en dan is dat pad ook direct gevuld als er ineens ruim 100 schapen langskomen. Prachtig! Klik HIER om de video daarvan te bekijken. Maar als ze weer voorbij zijn vervolg ook ik weer mijn pad en een half uur later loop ik het bos weer uit en kom in Veenendaal. 

Waar ik tot nu toe alleen maar met Sandra heb gesproken, heb ik binnen een afstand van 1 kilometer 4 gesprekken en de eerste 3 zelfs binnen 300 meter van elkaar. De eerste is een spontaan bezoek van Tim die ik ken van de volleybalvereniging VCV. Kort daarna heb ik een afgesproken ontmoeting met mijn schoondochter Marieke. Ze staat langs de weg met een thermoskan met koude melk, heerlijk! Ik vergeet alleen een foto te maken van dit leuke moment. Kort daarna stopt er een mevrouw op de fiets. Ze zegt mijn filmpjes op Instagram te volgen! Wat leuk dat ik nu een volger ontmoet en zij diegene die ze volgt in levende lijve kan zien en spreken! Nog weer een paar honderd meter verder spreek ik drie mannen die na mijn uitleg over mijn wandelmissie vanavond de pagina gaan bekijken. 

Nou, er was op een korte afstand van elkaar dus veel te beleven! Ondertussen heb ik contact gehad met mijn vrouw dat zij naar mijn 2e rustpunt komt bij een horecagelegenheid, de Grebbelounge. Tevens is daar een bezoekerscentrum gevestigd van de Grebbelinie, zeer de moeite waard en goed te combineren met een wandeling over een van de klompenpaden hier in de buurt. Na deze aangename rust moet ik nog 6 kilometer tot mijn huis. Als ik door Renswoude loop word ik door de eigenaresse van Brasserie de Kraai teruggeroepen toen ze mij zag langslopen. Ze heeft mijn verhalen bijna dagelijks gelezen. Op dat moment zitten er nog wat gasten op het terras, zo ook Gerda Vrolijk. Zij is zo enthousiast over mijn wandeling dat ik van haar man 20 euro donatie ontvang. Hun metgezel doet daar ook nog eens 20 euro bij! Wat een leuke verrassing! 

Omdat ik nu in mijn eigen omgeving loop en mensen mij dus live volgen komt er nog een bekende aangefietst die mij nog even gedag zegt en ik heb een kort gesprek met haar. Daarna loop ik de laatste 2,5 kilometer naar mijn woonplaats Scherpenzeel. Morgen vertrek ik vanuit hier naar Zeist. Ik zal dan iets na 10.00u mijn favoriete wandelstop in deze omgeving aandoen, theehuis Monchouette langs het Valleikanaal. Dat lezen jullie morgen weer, tot morgen!

Klik HIER om alle foto’s de bekijken

Klik HIER om alle video’s te bekijken