Dag 77, 11 juli 2023, Arnhem-Rhenen, 26km

Wilde dieren verdekt opgesteld??

Ik heb het niet zo op het lopen in gebieden met loslopend vee, zoals jullie inmiddels weten. Maar wat doe je als er zelfs binnen de bebouwde kom zomaar wilde dieren je laten schrikken? Maar vandaag ook mooie vergezichten vanaf de stuwwal waar ik vandaag grotendeels op wandel. 

Maar eerst zal ik met het openbaar vervoer naar Arnhem moeten reizen om weer te beginnen waar ik gisteren ben geëindigd. Dus om 7.09 zat ik reeds in de bus en vervolgens neem ik in Veenendaal-de Klomp de trein naar Arnhem die daar 7.45u arriveert. Ik begin direct vanaf het plein voor het station aan de wandeling. Omdat ik op dit punt nog op een meter of 25 a 30 boven NAP loop heb je direct mooie uitzichten op het moment dat de bebouwing of beplanting is verdwenen. 

Ik loop nog in de bebouwde kom van Anhem als ik tot 2 maal toe wordt “opgeschrikt” door (wild) vee. Gelukkig zijn het beelden maar het is wel weer hilarisch dat iemand wilde zwijnen in zijn tuin heeft staan en een roze koe langs het pad zet! Na 3 kilometer loop ik een tunnel onderdoor met een hoop geschiedenis, het Kogelgaten tunneltje aan de Klingelbeekseweg. De kogelgaten zijn goed zichtbaar. Na het tunneltje staat een informatiebord van de slag om Arnhem, waar dit tunneltje een rol in heeft gespeeld.

In Oosterbeek loop ik langs een kerk die ik tijdens de Airbornemars hier ook altijd passeer. Nu moet ik direct achter de kerk een smal pad op, maar de vlaggen kunnen gelukkig nog in top. Dat is maar goed ook want 2 dames die op een bankje zitten worden daardoor direct aangetrokken. Ik vertel mijn verhaal en op dat moment valt er iets verderop het pad, waar ik nog naartoe moet, een flinke tak uit de boom. Die was waarschijnlijk losgeraakt tijdens de laatste storm. Dus maar een geluk dat de vrouwen mij even aanspraken. Aangezien ze niet herkenbaar op de foto willen mag ik wel een foto van achteren maken. 

De route is trouwens de gehele tijd glooiend en zal ook af en toe steil omhoog en naar beneden gaan vandaag. De eerste steil klim is nu aan de beurt als ik naar de Westerbouwing moet. Direct daaropvolgend gaat het klimmend door Heveadorp en daar kom ik een dame en een heer tegen die lachend naar mij kijken. Ik vraag wat de reden is en zij hebben mij een paar dagen geleden al een keer gezien toen ze op de fiets waren. En nu dus lopend mij weer zien. Maar omdat ze de vorige keer niet zijn gestopt kan ik nu mooi mijn verhaal doen. 

Daarna gaat het verder omhoog naar het Dunoplateau. Daar neem ik de ochtendvideo op maar vergeet van het mooie uitzicht een foto te nemen. Omdat de Airborne wandelmars ook hier langskomt, heb ik genoeg foto’s in mijn archief. Daarna gaat het nog flink op en neer en uiteindelijk loop ik weer beneden en kom ik langs kasteel Doorwerth. Daar is het ook mooi om mijn 1e pauze te gaan houden. Nadat de pauze erop zit besluit ik wel om de rest van de route niet meer alle grote lussen te wandelen en de hoogte in te gaan maar zoveel mogelijk op het asfalt te blijven. Mijn enkel en achilles van mijn rechterbeen vinden de oneffenheden namelijk niet zo fijn. 

Dus na een laatste stuk weiland vlak voor Renkum, loop ik daarna door het centrum en blijf een fietsroute volgen naar Wageningen en ga dus NIET het Bergpad op. Het voordeel is dat ik nu andere dingen ga zien zoals het oud stadion van FC Wageningen wat weer is hersteld en nu gebruikt wordt voor voetbalkampen en andere sportieve aangelegenheden. In Wageningen loop ik nu ook door in plaats van langs het Arboretum. De Azalea’s en Rhododendron’s zijn allemaal al uitgebloeid maar er staan nog wel wat Lelies te bloeien. Als je van een roze Bloemgracht houd moet je hier in het voorjaar echt naartoe. 

Omdat ik weer langzaam was gestegen moet ik nog een keer steil naar beneden. Daar volg ik weer het fietspad langs de rand van Wageningen en de uiterwaarden. Ik heb zo toch een mooi uitzicht maar loop wel op verharde ondergrond. Onderweg op de dijk kom ik nog een apart tafereel tegen. Wat jongeren lopen met afzet hekken. Echter, de dames tillen er twee en de heren maar één! Dus ik geef de dames een compliment en zeg tegen de heren dat ze dit nog wel moeten goedmaken!

Aangekomen onderaan de Grebbeberg moet ik deze als laatste omhoog met een stijgingspercentage van 7%. Ik loop rustig omhoog en ga bij het Militair ereveld nog even een moment van rust pakken. Blijft indrukwekkend! Daarna is het nog 1 kilometer naar mijn eindpunt voor vandaag, restaurant het Paviljoen naast dierenpark Ouwehand. De route is vandaag onweer 8 kilometer korter geworden doordat ik wat lussen eruit heb gehaald. Morgen blijft de route origineel. Die gaat dan van Rhenen naar Scherpenzeel en kom ik dus thuis aan. Tot morgen!

Klik HIER om alle foto’s te bekijken