Dag 73, 7 juli 2023, Millingen aan de Rijn-Gaanderen, 27 km.

Het beste voor het laatst bewaard!

Dat was toch wel een beetje het gevoel wat ik had na mijn aankomst bij mijn logeeradres in Gaanderen. Maar wellicht doe ik dan mijn wandelgast van vandaag Jos Keulstra tekort. Het was fijn dat ik vandaag samen met hem liep en we hebben mooie gesprekken gevoerd. Maar gezien het aantal foto’s, maar 22, hebben we onderweg verder weinig enerverende zaken gezien op de 27 kilometer wandelen.

Maar hoe kan dat dan? Laten we bij het begin, beginnen. Vanmorgen ben ik na het zéér fijne verblijf bij Theo en Ellen, door Theo naar de andere kant van het water gebracht. De pont vanuit Millingen vertrok pas om 10.00u voor de eerste vaart en dat was te laat voor mij. Dan staat er een etappe van ruim 32 kilometer op het programma en dan is 10.00u starten echt te laat. Dus heeft Theo mij met de auto naar Tolkamer gebracht. 

Daar aangekomen staat Jos al op mij te wachten. Om verder geen tijd te verliezen gaan we direct op pad. De eerste 3 kilometer gaat over de dijk richting Spijk. Nou heb ik al van diverse mensen gehoord dat het daar best een saaie route is maar het is ook zeker niet de meest veilige route. Ondanks dat ik met 2 vlaggen, ruim boven mijn hoofd uitkomend, rondwandel, moesten wij wel een aantal malen de berm inspringen omdat tegemoetkomend verkeer ons niet of pas heel laat in de gaten had. En wij lopen toch echt de originele Pieterpad route. Ik ben daarom zeer blij dat wij aan de LINKER kant van de weg lopen zodat wij kunnen zien wat er voor ons gebeurd. Als wij rechts hadden gelopen dan had het zo maar kunnen zijn dat wij van onze (wandel)sokken waren gereden. 

Na Spijk gaat het eerst over een binnenweg en daarna buigen we af een klein erf op. De route wil ons via een boog naar het begin van de berg bij Hoch-Elten laten lopen terwijl de route op mijn telefoon de weg blijft volgen. Omdat we die nu al hebben verlaten kiezen we ervoor om dan maar even een weiland over te steken en zo wat korter richting de klim te lopen. Op die klim maak ik weer gebruik van mijn stokken om zo de druk op mijn knie wat te verlichten. Lopen op vlak terrein is geen probleem maar klimmen en dalen is wat minder fijn voor mijn knie. 

Bovenaan gekomen hebben we wel een mooi uitzicht wat speciaal is gecreëerd doordat er wat bomen zijn weggehaald. Als we weer afdalen en over een stuk asfalt lopen komen we een wandelaarster tegen met haar hond, Jaxx heet hij. We hebben een gesprek en de dame is 2 weken geleden, van de ene op de andere dag, vertrokken en is gaan wandelen. Ze ziet er wel wat vermoeid uit, maar wellicht komt dat omdat ik nog redelijk fit ben! De rest van de route tot aan de eerste rust is verder niet bijster interessant. 

Bij de eerste rust aangekomen, bij de uitkijktoren Hulzenberg, ga ik gelijk aan de picknicktafel zitten, maar Jos gaat nog even de 104 treden tellende uitkijktoren op. Als hij weer beneden is eten we samen onze boterham en andere lekkernijen op. Na 30 minuten vertrekken we weer. Aan de tijd tussen de foto met de vrouw met haar hond en de volgende foto, bij ons 2e rustpunt zit 2 1/2 uur en heb ik verder geen foto’s meer genomen. Er is dan ook verder niets te zien dan alleen maar bos en een rechte weg daardoorheen van ruim 4 kilometer. Alleen in Braamt heb ik even aan een mevrouw gevraagd om mijn bidon te vullen. Je zou kunnen bedenken dat het komt omdat ik samen met Jos loop en we van alles hebben besproken en ik daarom de omgeving mis, maar dat is het echt niet. Hier is echt niet zoveel te beleven.

Het 2e rustpunt hebben we bij iemand op het erf. De eigenaar is zelf echter niet thuis maar geeft toestemming om daar te gaan zitten. Aan de andere kant van de weg staat in de schaduw namelijk een tafeltje  met wat frisdrank erin en de mededeling dat je dit eventueel aan de andere kant op nummer 5 ook koud kan halen als ze thuis zijn. Zo niet, dan mag je in ieder geval wel gebruik maken van de picknick tafel. Dus dat doen wij dan ook. 

Daarna is het enige enerverende wat wij meemaken een stuk kunstwerk langs de weg, leuke humor van de bewoner. Onderweg maak ik maar een aantal foto’s omdat ik al het gevoel had dat het aantal foto’s zeer beperkt was. Maar het levert verder niet veel op. Aangekomen in Gaanderen maken we nog even een selfie voor het “familieboek”, en gaan daarna ieder ons laatste stukje lopen. 

Ik kom iets voor 3 uur bij mijn gastgezin aan en word ik welkom geheten door Ernst-Jan. Als even later ook Joke is gearriveerd hebben we al verschillende gesprekken gehad. Ik krijg een heerlijk koel Duits Weissbier met een lekkere tosti erbij. Ik zit in een heerlijk tuin en mijn wasje hangt aan de lijn. Vanavond kan ik hier nog heerlijk mee eten. Kortom, het venijn van deze dag zat in de staart. Wat een mooie afsluiting van deze wat saaie wandel etappe qua omgeving. 

Morgen gaat de route naar Vorden, een afstand van 28 kilometer. Hopen dat er dan wat meer te beleven valt. Tot morgen!

Klik HIER om alle foto’s te bekijken