Nationale Pieterpad dag!
Dat is het gevoel wat ik vandaag had, zoveel mensen wandelend onderweg op het Pieterpad. En daardoor heb ik natuurlijk potentieel veel mogelijkheden tot een gesprek onderweg. En die heb ik zeker gehad. 2 springen daar duidelijk uit. Een gesprek met Wytske uit Friesland en 7 dames uit Nunspeet. Dat lezen jullie later in het verhaal. Maar hoe ging de dag van start.
Bij het vertrek vanuit mijn logeeradres zie ik direct iets wat ik gisteren niet heb gezien, industriële hennep! Dat zie je niet vaak. Ik loop direct het bos weer in en wat je hier de afgelopen dagen veel ziet zijn een soort schuilplekken waar uiteraard ook andere dan wandelaars gebruik van maken maar het kan een welkome plek zijn als het flink regent. Al snel kom ik bij een mooi stuk, het Schuitwater. Dat ken ik nog van 5 jaar geleden. Het ligt er nog steeds mooi bij alleen moet je hier wel oppassen met je spullen want de vlonders hangen boven water en er zitten behoorlijke gleuven tussen de planken, dus hou ik mijn telefoon en de rest goed vast.
Via een bos met ook wat los zand en wat dennenappels op de grond loop ik via Swolgen naar Tienray. Daar weet ik nog uit 2018 dat ik na Tienray door een gebied met loslopend vee moet, dus ik kies er hier voor om via de naastgelegen weg en fietspad naar Meerlo te lopen. Even rustig de linkse voet voor de rechtse zetten en andersom zonder steeds naar de grond te hoeven kijken voor gaten en boomwortels. In Meerlo kan ik op een mooie plek in het centrum op een betonnen bank met tafel mijn rust nemen. Er komen al diverse wandelaars langs zowel van Noord naar Zuid als Zuid naar Noord, het is er dan ook mooi wandelweer voor.
Na 30 minuten ga ik weer op pad en vervolg mijn route. Aan het eind van Meerlo zit er een klein lusje in de route omdat die over het grondgebied gaat van ‘t Kasteelke. Een kasteel dat voor het eerst vermeld wordt in boeken in 1457. Het is zeker de moeite waard dat de route dit kleine uitstapje maakt. In het vervolg op de provinciale weg wil ik mijn route op mijn telefoon volgen maar de routemarkering van het Pieterpad wil mij een andere kant op hebben. Ik loop een tiental meters mijn eigen route maar besluit toch terug te gaan en de markering te volgen.
De route stuurt mij weer een weiland met vrijlopende runderen en vee in. En ja hoor, in het weiland, echt vlak naast het wandelpad, liggen de koeien mij aan te staren. Inmiddels heb ik mijn vlaggen heel snel van mijn rugtas gehaald en zie ik dat er 3 dames achter mij lopen. Dat stelt mij enigszins gerust. Ik kom met de dames in gesprek en leg mijn wandeling voor het goede doel uit. Maar als we een bocht omlopen staat daar een groep van 12 personen en een begeleider. Ik denk dat ze een soort speurtocht hebben. Als er dan iemand wat vraagt over mijn vlaggen stop ik direct en leg ook aan hun mijn wandeling uit. Bij mijn vertrek krijg ik een geweldig applaus, wat een leuk gebaar. Nu maar hopen dat er ook een donatie achteraan komt.
De 3 dames zijn er inmiddels vandoor want ze lopen ook een soort van 4-daagse tempo. Maar op een dijk heb ik ze nog in zicht en als zij aan het einde daarvan eerst even bij een horecagelegenheid wat gaan nuttigen nemen wij afscheid van elkaar en loop ik door Wanssum waar ik inmiddels ben aangekomen. Daar wacht mij een volgende verrassing, een Luikse Markt, zoals dat hier wordt genoemd . Het is een combinatie van een braderie en een rommelmarkt. Gebuikte en nieuwe spullen door elkaar en ook attracties voor kinderen en je kan er wat eten. Maar om op die markt te kunnen komen moet er entree betaald worden. Maar de route van het Pieterpad en die van mij loopt dus ook over die markt. Gelukkig willen ze mij er wel kosteloos overheen laten wandelen.
Eenmaal aan de andere kant van Wanssum aanbeland loop ik weer de natuur in. Maar hier hangen de takken wel heel erg laag dus haal ik de vlaggen er maar weer vanaf. Het is een smaller pad en er komen twee dames met een hond mij tegemoet. Maar die hond heeft een wat grote tak bij zich zodat ik aan de kant moet. Hij/zij laat de tak even vallen maar pakt hem snel weer op, wel een grappig gezicht. Even verderop vliegt er een vlinder met mij mee en gaat op de grond in de zon even stilzitten zodat ik een foto van hem kan maken. Het is een kleine ijsvogelvlinder. De ijsvogel zelf heb ik helaas nog steeds niet op de foto kunnen krijgen (al wel een paar keer gezien) maar deze naamgenoot nu dus wel.
Een volgend gesprek is alweer aanstaande als er 5 dames mij tegemoet lopen en mij aanspreken. Nadat we weer onze eigen route volgen, moet ik even goed opletten zodat ik niet verkeerd loop. Voor de niet Pieterpad wandelaars even een kleine les. De routemarkering wordt aangegeven met een witte en rode streep onder elkaar en soms met de tekst “Pieterpad” erin geschreven. Dat kan met stickers op een paal of met verf op een boom. Op zijpaden die je NIET moet hebben staat een rood/wit kruis zoals hieronder aangegeven.
Dan kom ik weer een 5-tal wandelaars tegen maar die houden het bij een begroeting. Wat er echter wel vaak gebeurd is dat na het passeren ze er alsnog over hebben maar dat kan ik meestal nog wel horen en dan heb ik altijd even een binnenpretje. Ik loop nu over en door het landgoed en bossen van Geijsteren. Daar is ook de Rosmolen gevestigd en omdat die voor mij op een mooie punt in mijn route ligt, 20 kilometer, ga ik hier mijn tweede rust inlassen. Als ik bijna op het punt sta om alles weer in te pakken en mijn schoenen aan te trekken komt er een dame aan en vraagt of er nog plek is, uiteraard is er plek zat.
Het is Wytske uit Friesland en we hebben een geanimeerd gesprek, zoals ze zelf ook naderhand zei. Dat is juist het leuke, al die verschillende gesprekken waarin men soms ver gaat met wat ze willen vertellen. Dat zal vast komen doordat je, als je zo alleen onderweg bent, tot jezelf komt. Er ontstaan dan soms diepzinnige gesprekken met dus totaal vreemden voor elkaar. Na ruim 50 minuten pauze gaan we weer onze eigen weg, Wytske loopt richting het Zuiden ik de ander kant op.
Na enige tijd loop ik het bos uit en zie aan mijn rechterkant een strak gemaaid stuk weiland. Het blijkt een stuk voor nieuw gras te zijn, wel een aparte locatie. Vlak daarna loop ik een soort zandverstuiving op, mijn minst favoriete ondergrond om op te wandelen. Daar kan ik de routemarkering niet meer volgen en zoek ik mijn eigen route richting de uitgang van het gebied wat ook weer afgezet is voor runderen en vee.
Bij het uitkomen van dit gebied hebben de Pieterpad routemakers een keuze gemaakt die ik niet zou hebben gedaan. In plaats van een klein stukje asfalt rechtdoor gaat het een stukje links en rechtsaf langs een spoorlijn. Of dat nou een goede keus weet ik niet maar ik ben de route maar gevolgd en kom daar opeens 7 dames tegen. Ze komen uit Nunspeet en hebben in ieder geval veel lol en maken veel mee. Ik zal jullie de details besparen maar iets met een autosleutel in een achtergelaten auto op een verkeerde plek. Maar ze zijn weer bij elkaar en hebben lol en daar gaat het om.
Als laatste loop ik in Holthees en zie bij Mariakapel Holthees een hele groep mensen staan. Ik denk dat het een blaas- en drumband is want ze moeten in ieder geval een paar optredens doen. Toen ik bij ze langs kwam moesten ze nog 2 optredens doen. Iets na 15.00u kom ik bij mijn B&B aan. Nog even snel een boodschap doen voor de lange dag van morgen die gaat naar Mook maar ik moet een kilometer of 3 verder lopen om naar mijn logeeradres bij vrienden in Heumen te gaan. Dat maakt er een afstand van bijna 35 kilometer van. Tot morgen maar weer!
Klik HIER om alle foto’s te bekijken
5 reacties
Mooi verslag Andre, en mooie plaatjes, fijne avond en tot morgen.
Leuk verhaal alweer, t is genieten, dank je wel! Tot morgen!
Heel mooi verhaal..en wat maak je wat mee..hier is de avond om.slaap lekker.
Groetjes
Weer een prachtig verslag met nog mooiere foto’s. Top Andre
Goederen André
Het is een genot ieder verhaal te mogen lezen van je. Respect voor wat je doet.
Fijne wandeldag vandaag, Groetjes, Yvonne
.
.