Nederland in 80 dagen

Dag 65, 29 juni 2023, Sittard-Sint Odilienberg, 30 km

De gesprekken maken de dag, niet de route. 

Het westelijkste puntje van Duitsland, dat stond geschreven in een bericht wat ik kreeg toegestuurd van een kennis. Daar kon ik naartoe als ik mijn route een heel klein beetje zou aanpassen. Het zou ook betekenen dat de route 1 kilometer korter werd. Ik ben blij dat ik de moeite heb genomen om naar dit speciale punt toe te wandelen. De rest van de route van vandaag was niet echt bijster bijzonder. De gesprekken onderweg maakte echter veel goed.

Het ontbijt wat pas om 8.17u werd bezorgd en redelijk karig is.

Maar eerst even naar de start van hedenochtend. Dat ging allerminst soepel. Het ontbijt zou uiterlijk om 7.30u bezorgd worden. Het wordt dus uitbesteed aan een bedrijf, ook wel jammer. Helaas had ik om 7.40u nog niets ontvangen en ben dus gaan bellen. Het zou uiterlijk 8.00u worden. Helaas weer niets. Uiteindelijk is het om 8.17u bezorgd. Jammer van de verloren tijd, ik heb vandaag immers 30 kilometer te wandelen. En hetgeen wat ik als ontbijt voorgeschoteld kreeg was ook niet echt waar je je bed voor uitkomt, jammer!

En gisterenmiddag ging alles nog zo goed. Ik had gebruik mogen maken van de wasmachine en alles even goed kunnen wassen. Dus daar zou ik verder vandaag geen tijd aan hoeven te spanderen. Alleen het schrijven van het blog van vandaag is waar ik tijd voor moet inruimen. Want ik kon ook aanschuiven voor het warme eten bij mijn adres vandaag, wat een luxe is dat!

Een klein stadspark wat nog in aanleg is
Grenspaal met Duitsland

Dus uiteindelijk ben ik pas om 8.45u vertrokken voor mijn wandeldag van vandaag. Omdat het adres waar ik verbleef niet direct langs de route van het Pieterpad ligt, moet ik eerst 2 kilometer door Sittard om daar dan weer de route op te pakken. Die gaat dan nog even 1 kilometer verder door de stad om dan naar het buitengebied te gaan. Al snel loop ik langs de grens met Duitsland en zie ik de eerste grenspaal al staan. En zoals jullie kunnen zien is dat een totaal ander, nietszeggend model, ten opzichte met die van België, die ik jullie vorige week heb laten zien.

Haha, -378 meter, horloge maar even resetten.

Omdat ik de route nu even moet aanpassen vanwege het bezoek aan het meest westelijke puntje van Duitsland, is het wel even opletten geblazen. Ik moet ik het Pieterpad even verlaten en een eigen route nemen. Als ik op mijn horloge kijk om te kijken op hoeveel kilometer ik nu zit, valt mij op dat de hoogtemeter een beetje van slag is, -378meter! Ik zal vanavond mijn horloge maar even resetten! Dan kom ik na ongeveer 8.5 kilometer, bij het meest westelijke punt van Duitsland uit. Hier is Nederland ook op zijn smalst, maar 4,8 kilometer breed! Zo leer je nog eens wat tijdens het wandelen. Tevens staat hier ook een bord met een aanpassing van de grens vanaf 1963. Hebben die Duitsers er nog een stuk land bijgekregen, het zal wel belangrijk voor ze zijn geweest.

Ik heb mijn pauze weer na ongeveer 10 a 11 kilometer ingelast en na 30 minuten ga ik weer verder. Want ik wil ook weer niet onnodig lang zitten vandaag. Op een of andere manier kan ik de vervelende start van vanochtend maar niet uit mijn hoofd krijgen. En omdat de route tot op heden niet bijster interessant is, loop ik momenteel een beetje plichtmatig de kilometers onder mijn schoenen weg. 

Het maïs is hier inmiddels 2 meter hoog!
De asperges laten ze hier al “doorschieten”

Dan kom ik 2 heren op mijn pad tegen. Daar raak ik mee in gesprek en ga samen met ze op de foto. Tot nu toe eigenlijk het enige leuke moment samen met het bezoek van het westelijkste punt van Duitsland. Eigenlijk wel jammer, dat de route zo weinig variatie heeft tot nu toe. Ik ben aan het nadenken wat ik kan doen om bij het verhaal, wat ik ‘s avonds ga schrijven, nog wat meer kan vertellen zodat het nog enigszins leesbaar blijft. En dan bedenk ik mij opeens een opmerking van mijzelf, een week of 2 geleden denk ik, over de maïs. Ik loop nu langs een veld maïs wat al een meter of 2 hoog is. Dus deze zal wel heel vroeg ingezaaid zijn. Want dat veld waar ik 2 weken geleden langs liep, was nog maar net 50 cm hoog. Maar het groeit wel hard, dat kan je wel zien.

Na, een bankje. Maar vergis je niet, ik heb flink ingezoomed met de camera en ik moet nog 1 kilometer wandelen voordat ik er ben.
Zo inmiddels rond gelopen. Daar rechts, waar de bomenrij begint waarvan de onderstam te zien is, stond ik net.
Zo, nu kan ik eindelijk mijn 2e rust gaan houden
Vanaf mijn rustplek nog even een foto van de andere kant gemaakt waar ik dus 1 kilometer geleden stond

De kilometers gaan zo voorbij en bij kilometer 20 wil ik wel weer eens gaan rusten. En ik zie een bankje, echter deze is helemaal aan de overzijde van mijn route. Ik kan hem al wel zien liggen maar moet er met een boog, 1 kilometer naartoe lopen. Eenmaal daar aangekomen maak ik ook nog maar een foto van de kant waar ik dus 1 kilometer geleden stond. Eigenlijk is dat best jammer dat ik op deze manier foto’s maak omdat er simpelweg onderweg niet veel valt te fotograferen. 

Zo word ikzelf ook nog eens op de foto gezet!

Vanuit mijn rustplek kan ik wel ver kijken. Ik kijk namelijk precies tussen de bomen door waarvan de onderkant netjes open is en er geen hoog onkruid of stuiken staan geplant. Na bijna 40 minuten pauze ga ik weer verder. Op een stuk asfaltweg kom ik 2 dames tegen. Daar raak ik mee in gesprek en maken we samen even een foto. En een van de dames stelt zelfs voor om mij op de foto te zetten, van de achterkant weliswaar. Bij een volgende gelegenheid zal ik iemand vragen om de voorkant ook te fotograferen. 

In de laatste 5 kilometer loop ik nog langs kasteel Montfort, wat niet zoveel voorstelt zoals ik vanaf de straat kan zien, en door een bos. Buiten dat ik hier dus niet veel meer zie dan bomen, kom ik weer 2 heren tegen die mij aanspreken. O ja, zou ik bijna vergeten, een kraampje langs de weg, vlak voor Montfort en dat kasteel, waar je verse melk of een softijsje kan tappen. Melk is geen optie omdat het hier nog rauwe melk betreft die nog gekookt moet worden. Maar het softijsje zie ik wel zitten en die smaakt mij dan ook heerlijk. 

De “afsluiter” voor vandaag!

Bij het binnenlopen van Sint Odiliënberg loop ik eerst langs de supermarkt om mijn inkopen voor mijn spullen voor morgen onderweg te doen. Het is inmiddels reeds 16.00u geweest. Uiteindelijk kom ik rond 16.45u bij mijn logeeradres aan. Na de heerlijke douche kan ik even bijkomen met een lekkere frisse Desperado. Morgen gaat de wekker om 6.00u want ik kan reeds om 6.30u aan het ontbijt zitten en kan ik rond 7.00u gaan beginnen aan mijn wandeling. Dat is ook wel fijn omdat ik 35 kilometer voor de boeg heb, de route gaat dan naar Tegelen. Tot morgen!  

Klik HIER om alle foto’s te bekijken.

4 reacties

  1. Jammer dat de start zo slecht was en de route minder boeiend maar het verhaal was weer leuk om te lezen. Keep up the good work!

  2. Ja je was erg verwend hé in Maastricht je hebt toch weer de humor erin gebracht en je krijgt morgen waarschijnlijk dubbele portie als je hun vertelde wat je vanochtend kreeg
    Je kon in ieder geval om 8.45 u na de supermarkt in Sittard voor 2e ontbijt te nuttigen.
    Het is in ieder geval droog gebleven dat zal vrijdag anders kunnen zijn
    Ken je het tv programma op vpro is geweest voor jouw vertrek
    Dwars door de lage landen
    Van 3 Belgische mannen die wandeltocht maken heel. Interessant om eens later terug te kijken
    Groetjes Gisela

  3. Wat leuk dat men u een bezoek aan de Westzipfel heeft aangeraden. De grenscorrectie op 1 augustus 1963 betrof een stuk Duitsland dat in 1949 aan Nederland is gegeven. Het betreft volgens mij vooral de huidige Duitse gemeente Selfkant.

  4. Ook wij, moeder en dochter uit Veenendaal kwamen je gisteren tegen! Leuk om je op Facebook ook weer langs te zien komen en je verslag van gisteren te lezen. Succes verder!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *