Dag 63, 27 juni 2023, Maastricht-Valkenburg, 23 km

KEUZESTRESS!!

Ben je lekker je hoofd leeg aan het wandelen, heb je alsnog stress om het kiezen van de mooiste foto van de dag voor Social Media, haha! Maar uiteindelijk is het dus toch de foto van de ENCI-groeve. Maar dan wel vanaf het uitkijkpunt over de Oehoe-vallei, ik vind die mooier dan het eindpunt van het Pieterpad, wat ook uitkijkt over de oude fabriek. Maar jullie kunnen zelf oordelen en mij eventueel een bericht sturen als jullie een andere favoriet hebben. 

Maar eerst zal ik een soort rondje door Maastricht moeten lopen om überhaupt naar het eindpunt van het Pieterpad te komen en daarna nog het provinciehuis aan te doen en vervolgens het Pieterpad weer op te zoeken en dan naar Valkenburg te lopen. Na iets meer dan 1 kilometer loop ik door het Waldeckpark. Daar valt mij iets op wat ik gisteren in de stad ook al had gezien maar er toen geen aandacht heb geschonken en ik denk dat het geen toeval is. Op een bankje ligt een soort van knuffel, wat een varken moet voorstellen denk ik. De link met gisteren is de volgende. Ik liep toen langs een bushalte en daar lag ook zo’n knuffel naast een paal. Er kwam een vrouw aan en die pakte die knuffel op en deed die in haar rugzak!! Ik vond dat wel raar natuurlijk, maar ja, wat moet ik ervan zeggen. Nu zie ik dus weer zo’n knuffel hier zomaar op een bank liggen! Is dit een of andere “challenge” of is het wat anders? Ik weet het niet, ik heb de knuffel laten liggen en ben doorgelopen.

De route ging door het Jekertal waar ook de gelijknamige beek de “Jeker” doorheen stroomt. Vlak daarvoor overigens, heb ik maar weer eens een foto gemaakt van een straatnaambord. Ik vind wel dat als het een zeer specifieke naam is het ook wel enige gelijkenis mag hebben wat de naam doet vermoeden. Dat is hier duidelijk niet het geval! Aan het eind van het Jekertal, vlak voordat ik deze verlaat heb ik een on-Nederlands uitzicht, maar het is wel schitterend.

Als ik het Jekertal verlaat is het tijd om de wandelstokken erbij te pakken. Ik zie namelijk het bord staan van de toegang tot het park van de Sint-Pietersberg en tegelijkertijd een steil pad erachter het bos in. Als ik eenmaal enkele tientallen meters hoger ben aangekomen is het uitzicht weer magnifiek. Niet lang daarna kom ik bij het uitzichtpunt de “Oehoe-vallei”. Dat zit ongeveer 500 meter voor het eindpunt van het Pieterpad maar kijkt een stuk mooier de vallei in! Je kan je haast niet voorstellen dat dit Nederland is. 

Als ik dan uiteindelijk bij het eind/startpunt van het Pieterpad uitkom maak ik uiteraard wel even een foto en kan ik zelf ook nog even op de foto omdat Ella hier toevallig even zit en zij de foto graag wil nemen. Ella is Duits en is vandaag jarig maar haar leeftijd houdt ze voor zichzelf! Nu moet ik weer afdalen en terug de stad in. De route is ook weer geweldig mooi en als ik de Jeker op een ander punt weer ben overgestoken hoor ik, als ik een huis passeer, wat geruis van water. Ik loop het poortje in en krijg een plaatje van een waterrad voorgeschoteld. Jammer dat aan de straatkant er geen verwijzing stond, dit mag toch gezien worden!

Iets verder worden andere zintuigen van mij geprikkeld, zowel mijn ogen als mijn reukorgaan schreeuwen dat ik moet stoppen! Zo’n vitrine loop je niet snel voorbij, toch! Ik besluit een lekkere kersenvlaai te nemen en eet die, al rustig doorlopend, op. Dan kom ik bij en volgende “eyecatcher” uit, de Sint Servaasbrug. Deze brug wordt als oudste brug van Nederland beschouwd. Daarna loop ik door naar het Provinciehuis van Limburg. Daar kom ik na ruim 11.5 kilometer wandelen aan. En gelukkig is er op mij gerekend. De contactpersoon komt met een tas met spullen aan waaruit ik mag kiezen. De keuze is niet moeilijk, er zit een heel mooie pin van het wapen van Limburg bij en die neem ik dus mee. De stempel is wat eenvoudig die ik krijg maar deze pin vergoedt dat leed wel. 

Na een korte pauze die ik na dit bezoek inlas, loop ik weer verder en loop na ruim 16 kilometer de bebouwde kom definitief uit en kom direct twee wandelaars tegen die naar de bedoeling van mijn vlaggen vragen. Na mijn uitleg en een kort gesprek gaan we weer verder. Zij lopen het Pieterpad en zijn dus bijna bij hun eindpunt, ik moet nog een stukkie! Maar de route is weer schitterend! Het gaat op en neer en kom veel mooie plekken tegen. Mooie steenformaties en glooiingen om elke hoek die je loopt. Als ik na een klim richting Berg en Terblijt weer aan het afdalen ben richting de rivier de Geul kom ik nog enkele wandelaars tegen waarvan er 1 man even stopt om met mij te praten. Het is een leuk gesprek over de mooie en leuke ontmoetingen die wij als wandelaars tegenkomen. Uiteindelijk kom ik na bijna 6 uur wandelen bij mijn hotel aan. 

Omdat dit gebied natuurlijk ook een fietswalhalla is, zit er naast mijn hotel een gigantische fietsvakantie van Shimano. Maar dat zullen de fietsfanaten onder jullie vast wel weten. Morgen gaat mijn route verder naar Sittard. Tot morgen maar weer!

Klik HIER om alle foto’s te bekijken