Dag 60, 24 juni 2023, Thorn-Stein, 29 km

40% Energie, 60% België maar wel 100% GENIETEN

Dat is ongeveer hoe het vandaag is gegaan. Ik ging redelijk van start maar kreeg de energie helaas weer niet in de benen. Omdat ik de route iets kon wijzigen werd deze iets korter, 29 i.p.v. 32 kilometer. En…ik liep het grootste gedeelte door België. Daar zal het vast niet aan gelegen hebben want de fietspaden die ik daar liep, lagen er prima bij en het was redelijk rustig. Het was gewoon een van die dagen dat het niet gaat zoals je graag zou willen. Dan maar plichtmatig de ene voet voor de andere en uiteindelijk kom ik er dan ook wel.

Vanaf mijn logeeradres ging het eerst nog even door het witte stadje Thorn, wat er nog rustig bij lag rond de klok van 8 uur, maar al snel was ik de bebouwde kom uit en liep ik direct de grens met België over. Hier heb ik even een foto gemaakt van de grenspaal zoals ze er hier uitzien. Ik hoop jullie volgende week een Duitse grenspaal te laten zien. Die zien er duidelijk minder mooi uit. De Belgische grenspalen zijn van ijzer met een mooi logo in reliëf erop. Die met Duitsland zijn van beton en verder niet bijzonder. 

Vandaag loop ik eigenlijk van fietsknooppunt naar fietsknooppunt, dus alleen maar op asfalt. Ik vind dat niet vervelend, alleen mijn schoenen vinden dat minder fijn want ze slijten daardoor wel wat sneller. Ik heb inmiddels het 2e paar alweer even aan en die hebben er nu alweer bijna 600 kilometer opzitten. Maandag 3 juli kunnen deze weer worden gerecycled, want dan liggen bij mijn logeeradres in Mook, ik verblijf dan in Heumen, de nieuwe wandelschoenen op mij te wachten. Ik vind dat de zolen tegenwoordig minder lang meegaan dan 5 a 10 jaar geleden. Deze hebben er dan 800 kilometer opzitten en zijn dan wel versleten. Het extra gewicht van 14 kg zal uiteraard wel meewerken dat ze schoenen sneller slijten, vooral onder de bal van mijn voet.

Onderweg kom ik tot nu toe maar weinig mensen tegen maar ondanks dat kan ik de gang er helaas niet in krijgen. Omdat ik redelijk vroeg kon vertrekken, iets na half 8, zal ik met 2 pauzes rond 15.00 uur aankomen bij mijn logeeradres. Ik vind dat prima. In Maaseik heb ik mijn eerste pauze gepland omdat ik daar namelijk ook bij Colruyt een boodschap kan doen en een koude yoghurt en wat drinken kan kopen. Als ik weer buiten kom en een bankje zoek hoor ik luide muziek. Die hoort bij een spinningles die buiten bezig is. Ik zoek een bankje niet ver daar vandaan, maar ver genoeg om geen gehoorbeschadiging te krijgen want de muziek staat behoorlijk hard!

Na deze rust loop ik weer in het Belgische deel met de Maas links van mij, verder. Ik besluit om bij een kruising, na 18 kilometer, weer eens te kijken of ik hier het water al kan oversteken. En het veerpontje wat hier vaart is inderdaad in gebruik en is zelfs GRATIS! Nadat ik aan de overkant ben aangekomen loop ik nog ruim 1 kilometer en plan rond de 20 kilometer mijn 2e rust. Omdat een stel fietsers al een steen in de schaduw in bezit hebben, besluit ik dan maar op een bank te gaan zitten, maar dan helaas wel in de volle zon. Omdat ik vannacht pas rond 24.00 de slaap kon vatten, zal dat ook meespelen in het feit dat ik vandaag pap in de benen heb. Maar het resulteert er wel in dat ik op mijn 2e rust heel even een powerslaapje doe, zittend dan wel te verstaan. Hierna merk ik dat ik weer wat helderder ben. Maar voordat ik alles weer bij elkaar heb gepakt stopt er een mevrouw voor mij die op haar kleindochter wacht die op een klein fietsje er achter aan komt. Na het aanhoren en zien van mijn route gaan ze weer verder, het kleinkind op de fiets hevig met de benen rond draaiend!

Ik stap ook weer op en heb nog een kilometer of 9 te gaan. Als ik bij Obbicht aankom sta ik even stil bij een monument van Willem van Oranje. Het gaat over de overtocht van Willem van Oranje over de Maas. Ik maak er een foto van en zie dat er een dame op de achtergrond in de hoek op de foto staat. Maar ik kan de foto’s nog wat bewerken en  personen kan ik weghalen, dus ik vind het niet erg dat ze er op staat. Maar dan zegt de vrouw iets waar mijn mond van openvalt. Eerst versta ik haar niet goed, dus loop ik wat dichterbij. “Loopt u een rondje door Nederland”?, vraagt ze. Ik ben stomverbaasd. Na 60 dagen is zij de eerste die in 1 keer begrijpt wat ik aan het doen ben. “Tja, zegt ze, die 12 provincievlaggen zeggen mij genoeg! Nog een beetje beduusd van haar opmerkzaamheid en dat zij het dus in 1 keer goed heeft, leg ik haar nog even uit wat ik exact aan het doen ben. 

Daarna loop ik het laatste stuk door naar Stein en kom iets na 15.00u aan bij mijn logeeradres. Na een verfrissende douche ga ik terug het dorp Stein in en ga eens lekker eten bij een restaurant met geschiedenis, tenminste de plek waar het staat. Het is restaurant de Grous, onderdeel van een Multifunctioneel Centrum.

Grous betekenis: Vroeger was in het spraakgebruik in Stein, een grous een stukje verloren grond of grasland zonder omrastering. Hier konden bijvoorbeeld paarden of geiten grazen. Vaak was het eigendom van de gemeente en werd het gebruikt om gezamenlijke activiteiten zoals het benutten van de dorsmachine. Omwonenden gingen met hun veldgewassen zoals koren, tarwe en gerst naar de grous om het te laten dorsen. Het is nu een multifunctioneel centrum met een restaurant.

Morgen mijn laatste etappe van dit blok naar Maastricht. 18 kilometer en dan maandag een heerlijke rustdag. Tot morgen!

Klik HIER om alle foto’s te zien

Klik HIER om een video te bekijken.