Dag 57, 21 juni 2023, Veghel-Helmond, 30 km

“KEN JE VERLEDEN OM IN HET HEDEN DE GOEDE DINGEN TE KUNNEN DOEN EN BETEKENISVOL TE KUNNEN ZIJN. JIJ BENT DAAR EEN BIJZONDER VOORBEELD EN INSPIRATIEBRON VAN”. 

Dat zijn de persoonlijke woorden, aan mij gericht, die staan geschreven in een aandenken wat ik heb gekregen van de burgemeester van Laarbeek, Frank van der Meijden. Trots, dat is wat er dan in mij opkomt. Trots op de prestatie die ik voor mijzelf neerzet maar ook zeker trots op de vele gesprekken die ik al heb gehad onderweg en het verhaal wat ik daarbij te vertellen heb over de stichting Spieren voor Spieren. Ik denk dat ik zeker 400 a 500 gesprekken heb gevoerd, de ene wat langer dan de andere. Maar daarvoor moet ik wel elke dag gemiddeld 28 a 29 km wandelen. En dus ook vandaag zal ik eerst van start moeten gaan om überhaupt iemand tegen te komen.

Omdat ik vandaag dus een ontmoeting heb met de burgemeester van Laarbeek om 11.00u, en dat op ongeveer 15km van de start zit, wil ik bijtijds vertrekken. Ik kan gelukkig al om 7.00u ontbijten en daarom zet ik iets na 7.30u de eerste stappen buiten. Het eerste gesprek laat ook niet lang op zich wachten, na 1,5 kilometer heb ik een gesprek met een mevrouw die haar man uitzwaait die naar het werk gaat. Ik ben benieuwd of ze de moeite heeft genomen mijn website te gaan bekijken. 

Niet veel later loop ik door Zijtaart en stopt er een wielrenner die hoort bij een groep genaamd WTC Zijtaart. Ik denk dat het staat voor Wieler Tour Club Zijtaart. Nu maar hopen dat ook zij een biertje minder drinken en dat als donatie voor de stichting Spieren voor Spieren over hebben. Maar na deze ontmoeting wordt het rustig op de weg. Her en der nog wat scholieren maar daarna kan ik mij volledig op de omgeving concentreren. Op deze manier gaan de kilometers ook wat sneller voorbij en kan ik 2 kilometer voordat ik bij het gemeentehuis van Laarbeek ben, nog even een korte pauze inlassen om in ieder geval mijn sokken te verschonen. Dat vind ik toch wat handiger en prettiger dan dat ik dit bij de burgemeester op zijn kamer moet doen.

Eenmaal aangekomen bij het gemeentehuis moet ik even wachten maar wordt dan opgehaald en naar de ontvangstkamer gebracht waar Frank reeds op mij wacht. Ook Karel, die samen met Frank op 12 mei het Pieterpad bewandelde, is erbij. Het gezelschap wordt gecompleteerd door Remco en Anton-Pieter. Die laatste 2 verzorgen de communicatie naar buiten toe. Mijn ontmoeting met de burgemeester zal volgende week in een plaatselijke krant verschijnen en het is nu maar te hopen dat de plaatselijke bevolking het artikel aangrijpt om een donatie voor de stichting Spieren voor Spieren te doen of nog beter, iets gezamenlijks op touw te zetten om zo meer mensen erbij te betrekken. 

Als ik na 1 uur weer opstap om verder te gaan krijg ik van de burgemeester nog een heel mooi aandenken met een heel mooie persoonlijke tekst. Na het maken van een foto in de raadszaal is het tijd om aan de rest van mijn kilometers van vandaag te gaan beginnen. Omdat die onder andere langs een kanaal gaan en er hier een kruispunt van waterwegen is, moet ik her en der wat water oversteken. Maar dat is allemaal via vaste bruggen. Alleen kom ik aan het einde van een pad een hek tegen. En links van mij zou de route verder moeten gaan, maar daar staat metershoog gras en BRANDNETELS! Als ik goed kijk zie ik op de grond iets wat op een pad zou moeten lijken maar zijn ze waarschijnlijk vergeten om de grasmaaier hier een keer doorheen te halen. Er zit helaas niets anders op dan de 2 a 300 meter hier doorheen te lopen. Als ik door het onherbergzame hoge gras en onkruidlandschap ben gelopen jeuken mijn kuiten behoorlijk maar gelukkig zal dat in de loop van de dag wat minder worden. 

Omdat ik verder weinig mensen tegenkom en diegene die ik tegenkom niet de moeite nemen even te stoppen kan ik lekker doorwandelen. Zo gaan de kilometers lekker snel maar neem ik nog wel even de tijd om een kleine 2e pauze te nemen om mijn energievoorraad op peil te houden. Hierna loop ik via Dierdonk en recreatiepark Berkendonk naar Helmond.

Mijn B&B ligt in een bosgebied en heet dan ook B&B “Bosgeluk”. Midden in het bos een oase van rust. Maar die zal ik morgen alweer moeten verlaten om dan mijn langste wandeldag, 35 kilometer, van de gehele 80 dagen te moeten afleggen. Maar de eerste kilometers zal ik worden vergezeld door 2 familieleden. Dat loopt al wat makkelijker. Dat lezen jullie morgen weer. Tot morgen!

Klik HIER om alle foto’s te bekijken