Dag 52, 16 juni 2023, Werkendam – Zuilichem, 27 km

ANGSTMOMENTEN, KOE MET IDENTITEITSCRISIS, ADRENALINE

Dat ging er door mij heen in het laatste uur. Ik ben er gelukkig heelhuids vanaf gekomen maar leuk was het niet. Wat er allemaal gebeurde lezen jullie aan het eind van mijn verhaal want het was in het laatste uurtje wandelen. Maar de ochtend begon rustig en lekker vroeg.

Om 7.00u werd het ontbijt klaargemaakt en het was weer ruimschoots voldoende zoals jullie kunnen zien. De reden van het vroege ontbijt is dat ik dan in de ochtenduren, als het nog wat koeler is, de meeste kilometers kan lopen. Het gevolg hiervan is wel dat de route die ik ga lopen helaas niet via de door mij verwachte mooiere polder kan gaan. Ik kom dan namelijk na 30 a 40 minuten bij een klein veerpontje en die vaart pas vanaf 10.00u. Omdat ik reeds voor 8.00u aan het wandelen was, is dat dus geen optie omdat ik dan ruim 1 uur moet wachten, en dat is zonde. 

Dus ging de route via de noordkant van Werkendam. Maar de dijk waarop ik liep met al zijn mooie dijkhuizen was ook mooier dan ik van tevoren verwachte. En het uitzicht is natuurlijk ook mooi omdat je wat hoger loopt. En tevens pak je op deze manier ook wat meer wind mee. Helaas stond de brug die ik over moest na 1 kilometer wel open en was het dus even wachten voor ik verder kon. Na Werkendam loop ik de A27 over met zijn drukke ochtendspits, maar ik mag direct daarna al een natuurgebied in wandelen, “De Zevenbansche Boezem”. Het gras is mooi laag gemaaid, dus dat wandelt fijn. Langs deze route zijn ook veel bunkers te vinden, maar dat is ook niet zo gek omdat dit onderdeel was van de Waterlinieverdedigingswerken. 

Na ruim 8 kilometer loop ik een bankje voorbij in de hoop binnen 1 a 2 kilometer een mooie rustplek te vinden. En die komt er, in de vorm van een Boerderijwinkel die onderdeel is van ‘s Heeren Loo. Zij verzorgen dagbesteding voor mensen met een Wmo- of Wlz-indicatie. Ik mag hier ook mijn eigen meegebrachte voedsel nuttigen en ik krijg een heerlijk glas koele melk aangeboden. Ondanks dat de route in deze omgeving vrij open is heb ik geen last van de warmte dankzij mijn koelsjaal, wat een uitvinding is dat!

Na deze rust gaat mijn route verder richting Woudrichem, je weet wel, waar de opname van de serie Dr. Tinus is gemaakt. Ik neem uiteraard even een foto van de woning die ik direct herken van de serie. En ik snap waarom Woudrichem hiervoor uitgekozen is, een leuke plaats met veel oude authentieke woningen. Na Woudrichem moet ik het water over en ben dan in Gelderland aanbeland en kom direct bij Slot Loevestein uit. Ik kan daar op een mooie plek, zonder dat ik entree hoef te betalen, lekker in de schaduw zitten en genieten van de omgeving. Zelfs een ijsje eten is mogelijk omdat de horeca ook buiten de betaalzone een loket heeft gemaakt waar je wat kan bestellen, top!

Als ik hier bijna een uur heb gezeten en met een aantal mensen wat heb gekletst, is het weer tijd om de laatste 9 kilometer van mijn tocht van vandaag af te gaan leggen. Die kunnen over de dijk via een fietspad, of eerst een kilometer of 2 door de uiterwaarden, ik kies voor de laatste optie. Omdat de uiterwaarden toch altijd kort gras hebben omdat dit door de rondwandelende en grazende paarden, runderen en koeien wordt onderhouden. En ik vind het niet erg om tussen dat vee te lopen. Als je je maar aan de regels houdt, zoals genoeg afstand. 

Waarom weet ik niet, maar op mijn pad ligt een stok van ongeveer 1.20m en ik raap hem, zonder erbij na te denken, op. Als ik over een hekje moet klimmen om in het gebied te komen waar het vee los rondwandeld, ligt er een halsband van een van de koeien op de grond. Toevallig spot ik een koe in de kudde zonder een halsband, dus die zal wel van haar zijn, denk ik. Maar die koe trekt mijn aandacht verder niet, wel een andere. Zij kijkt recht in mijn lens en begint hevig met haar staart en kop te bewegen. Nou ben ik niet erg op de hoogte van de lichaamstaal van de koeien, maar iets in mij zei mij dat het niet helemaal pluis was. Opeens begint de koe wat te versnellen en komt recht op mij af met een flinke vaart. Eerst zwaai ik nog met mijn stok maar dat helpt niets. Ik was inmiddels al wat sneller gaan wandelen maar omdat de koe het uiteindelijk op een hollen richting mij zet moet ik mij ook uit de voeten maken, maar waarheen? Gelukkig zijn er in dit deel van de uiterwaarden een soort van stukken weiland in een vierkant midden in het weiland afgezet van ongeveer 20 bij 20 meter denk ik. Ik bedenk me verder niet en ren er naar toe en zet één voet op het bovenste prikkeldraad en spring eroverheen. Pfff, dat scheelde niet veel. Maar ik moet nog ruim 1 kilometer dat andere weiland weer door voordat ik bij de uitgang ben. 

Gelukkig wordt de koe wat rustiger en als ik rechtdoor naar de andere kant loop en weer over het prikkeldraad spring blijft de bewuste koe bij de kudde. Ik denk dat zij vond dat het doorkruisen van de kudde, ofschoon tussen de twee kuddes meer dan 100 meter zat een bedreiging was. En mijn wapperende vlaggetjes zullen ook wel het een en ander hebben losgemaakt bij deze koe. In de opwinding was ik ook al bezig om mijn tas los te maken met mijn andere hand en die eventueel dan maar af te gooien. Gelukkig hoefde dat uiteindelijk niet maar mijn hartslag was even flink omhoog geschoten van dit voorval. 

Na deze onaangename verrassing loop ik weer veilig op de dijk richting Zuilichem. Maar op die dijk gaat mijn telefoon, het is omroep Gelderland. Of ik om 16.40u even tijd heb om in de uitzending wat te vertellen over mijn wandeltocht. Uiteraard! Dus als jullie dit lezen is dat al voorbij maar ik ben uiteindelijk nog even te horen geweest rond 16.45u. Als ik bijna bij mijn eindbestemming ben besluit ik om niet boven op de dijk te lopen maar de weg onderlangs te volgen omdat ik denk dat mijn bestemming ergens daar aan het eind van moet. zitten. Springt er opeens een herdershond vanaf een erf naar mij en hapt in mijn kont! Gelukkig kon ik iets naar voren springen en hapt hij mis en reageerde daarna op een schreeuw van zijn bazin vanaf het erf! Dat kan er ook nog wel bij vandaag! Maar uiteindelijk kom ik dan aan bij mijn bestemming en het aanschouwen van mijn onderkomen, een heel leuk in stijl gebouwd bijgebouw, maakt alles weer goed. 

Morgen de laatste dag van dit 6e wandelblok. Dan ga ik naar Den Bosch of ‘s-Hertogenbosch zoals jullie willen. Ook dan heb ik nog weer een paar stukken water over te steken maar ik heb alles nagekeken en als het goed is zal ik daar geen problemen mee krijgen. Dat lezen jullie morgen weer, tot morgen!

Klik HIER om alle foto’s te bekijken.