Dag 46, 10 juni 2023, Middelburg-Colijnsplaat, 27 km.

HITTESTRESS? KOELSJAAL! ELEKTROLYTEN!

Dat zijn vandaag en voorlopig de komende dagen mijn steekwoorden. Ik ging vanochtend uiteraard goed voorbereid op pad. De koelsjaal had ik zelf al in bezit. Maar ik heb gisteren, op mijn vrije dag, onder andere tijd besteed om bij een outdoorwinkel eens rustig de tijd te nemen om te bekijken wat ik nog nodig had. En uiteindelijk heb ik wat supplementen in de vorm van elektrolyten voor in mijn fles water gekocht en ook een andere hoed aangeschaft. De hoed heeft ook een coolingpad voorin zitten zodat deze op het voorhoofd zit en hetzelfde effect geeft als een koelsjaal in je nek.  De gel die er inzit moet van te voren nat gemaakt worden en geeft een aantal uren tot wel 10 uur verkoeling. In je nek lopen slagaderen die daardoor gekoeld worden en het gekoelde bloed mee door je lichaam neemt. Dit werkt echt! En dat geldt dus ook voor je voorhoofd.

Maar vandaag had ik ook geluk dat ik in nog in het altijd winderige Zeeland loop en de wind mij ook wat extra verkoeling geeft omdat mijn zweet dan sneller wordt afgevoerd. Na het ontbijt, wat weer prima was verzorgd door Ellen, loop ik door Middelburg. Gisterenavond waren hier de havenfeesten en vanochtend is er een markt. Het lijkt op een soort braderie. Hier loopt het nog wat beschut maar nadat ik de stad uit ben gelopen verdwijnt de bescherming van schaduw gevende gebouwen  en bomen. Richting Arnemuiden en Oranjeplaat gaat het via een fietspad en binnenwegen. Als er al een bomenrij staat, is deze voor mij aan de verkeerde kant en loop ik dus vol in de zon. Maar omdat de koelsjaal zijn werk goed doet en er een heerlijk licht briesje staat, voelt het voor mij prima. 

Na Oranjeplaat zie ik een zitje in een weiland en neem deze kans maar ondanks dat het in de volle zon is. Het blijkt dat die vlakbij het vliegveld Midden-Zeeland is en kan ik leuk wat kleine vliegtuigen spotten. Omdat ik van te voren uitgerekend had dat ik te weinig tijd zou hebben om de boot van 12.00u te halen en daarom mij deze rust gun, kan ik daarna wat rustiger aandoen om de boot van 13.00u te halen. Dat geeft mij trouwens wel extra administratie elke dag omdat die kleine voet- en fietsveertjes niet elke dag en niet elk uur varen. Maar tot nu toe gaat het nog goed.

Na de rust loop ik in een grote bocht langs het `Veerse meer’ naar het pontje. Vlak voordat ik daar aankom zie ik een groepje meiden waarvan er 1 een kerstpak aan heeft, een vrijgezellenfeest denk ik meteen. De meiden willen wel op de foto en uiteraard krijgen ze van mij een visitekaartje.

Ik kom precies bij de opstap voor de boot aan als die aan zijn overtocht naar mijn kant is begonnen. Eenmaal op de boot kan ik zo nog even rustig bijkomen en vind zowaar een schaduwplekje. Maar omdat ik nog wel even mijn sokken moet verschonen wil ik nog een pauze plek zoeken. Die komt in de vorm van een restaurant vlak nadat ik de boot heb verlaten. Ik neem hier iets wat ik in de afgelopen 46 dagen nog niet heb gegeten, een pannenkoek! Met een coupe ijs als toetje heb ik mijn avondeten maar omgedraaid en bewaar ik het brood wat ik nog heb voor vanavond.

Na deze heerlijke verrassing die ik mijzelf gegund heb, moet ik nog iets meer als 7 kilometer naar mijn eindpunt. Ook hier is de route grotendeels open en biedt maar weinig schaduw. Maar gelukkig kan ik de route iets korter nemen dan gepland en zijn de straatnamen hier op aangepast. En geloof mij, dit is niet in scène gezet! Vlak voordat ik bij mijn logeeradres bij Petra aankom, zie ik een glimp van wat mij morgenochtend te wachten staat, de Zeelandbrug.

Omdat Petra zelf nog niet thuis is, ze is aan het fietsen voor Delta Ride for the Roses, dus ook een goed doel, doet haar partner voor mij de deur open. Omdat ook hij weer weg moet naar een BBQ ben ik even alleen in het huis van een vreemde. Toch bijzonder die gastvrijheid en vertrouwen die sommige mensen als een soort basis in zich hebben. Ik mag “doen alsof ik thuis ben” had Petra mij geschreven in een bericht en daarom doe ik nog even een wasje van de spullen van vandaag omdat de zon en wind die natuurlijk in een mum van tijd droog krijgen. Als Petra thuis is gekomen samen met een vriendin, kan ik alsnog een kop soep mee eten en neem ik hierbij mijn broodjes die ik nog over had zodat ik zeer voldaan maar wel wat later, aan mijn verhaal kon beginnen. Tot morgen maar weer. 

Klik HIER om alle foto’s te bekijken