Dag 44, 8 juni 2023, Burgh-Haamstede – Middelburg, 30km

OPSTARTPROBLEMEN?

Tja, tot nu toe gaat het prima maar sinds gisterochtend, en ook deze ochtend, gaan de eerste kilometers wat stroef en heb ik wat last van mijn lage kuitspieren en mijn Achillespees van mijn rechterbeen. Dat komt vast van de naweeën van de operatie want van mijn linkerbeen heb ik totaal geen last. Maar ach, het zijn opstartproblemen zoals ik het nu ervaar. In de loop van de dag gaat het een stuk beter. En vandaag werd ik ook nog eens leuk verrast onderweg door 2 bekenden van mij. 

Maar eerst de start van vandaag. Na het ontbijt, wat ik reeds om 7.30u kon nuttigen en een heerlijk lunchpakket mee mocht nemen, was ik iets na 8.00u op pad. Omdat ik vandaag aan het eind van de dag ook een bezoek aan het provinciehuis van Zeeland ga brengen, en de totale  afstand vandaag 30 kilometer is, is vroeg vertrekken wel fijn. Na een kilometer of 3 kom ik bij het begin van de Oosterscheldestormvloedkering aan. Ik heb deze nog nooit gezien dus ik bedenk mij van alles bij het zien van dit imposante bouwwerk. Hij beschermd ons achterland voor overstromingen en is uiteraard  een onderdeel van de Deltawerken langs onze kustlijn en binnenwateren van voornamelijk Zeeland, het zuiden van Zuid-Holland en een gedeelte van Brabant. 

Op het Deltaplein Neeltje Jans is de gehele geschiedenis van de watersnoodramp in 1953 tot aan de voltooing van het Deltaplan te zien. Ik heb helaas geen tijd om daar uitgebreid bij stil te staan en moet het doen met de beelden op mijn netvlies van dit imposante bouwwerk. Aan het eind van het gedeelte waar Neeltje Jans op is gevestigd, zie ik rechts naast mij, in een wat lager gelegen gedeelte, een bankje, en pak na bijna 10 kilometer mijn 1e pauze. Als ik net even zit, stoppen er twee dames op een fiets en komen naar beneden lopen. Ze vragen of het klopt dat ze mij op zaterdag in de buurt van Hoek van Holland hebben gezien. Uiteraard zeg ik dat dit klopt. We raken even in gesprek omdat mijn actie voor de stichting Spieren voor Spieren hun wel aanspreekt omdat ze in de zorg werken met mensen met lichamelijk beperkingen. Ze maken nog even een foto van mij en vertrekken dan weer. 

Op dat moment zie ik ook een bericht van Thomas uit Maassluis, ik heb de krant daar gehaald! Wat leuk, hopelijk zal dit helpen om er nog meer bekendheid aan te geven, Hart van Nederland misschien? Omdat ik het voet- en fietsveer van Kamperland naar Veere van 13.15u wil halen, wil ik niet te lang pauzeren. Dan heb ik wat marge en hoef ik op het laatst niet te haasten. Het laatste gedeelte van de stormvloedkering is het grootst met maar liefst 32 keersluizen. Het duurt overigens 75 minuten om de kering volledig te sluiten. 

Na de Oosterscheldestormvloedkering hoef ik nog maar 6 kilometer naar het veer. Waar ik echter niet op had gerekend was een grindweg! En die blijkt uiteindelijk 3,5 kilometer lang. De naam van die weg had mij misschien van te voren moeten waarschuwen “Onrust”, maar ja, op straatnamen ga ik niet selecteren. Omdat ik genoeg extra tijd heb, stap ik de kilometers gewoon weg en kom ruim op tijd bij het veer aan wat net is aangemeerd en de fietsers en wandelaars van boord aan het laten is.

Toen ik op de Oosterscheldekering liep werd ik gebeld door Marinus. Ik ken hem van  het wandelen en hij vroeg hoe laat ik het veer zou nemen omdat hij dan aan de andere kant zou staan om samen met mij naar Middelburg te wandelen. Aangekomen in Veere staat ook zijn vrouw Christine mij op te wachten. Samen lopen we een stukje door Veere en als Christine naar haar auto is gewandeld lopen Marinus en ik verder. Ik merk dat met het wandelen samen met anderen het tempo wat hoger ligt dan als ik alleen loop. En gelukkig ben ik nu lekker warmgelopen en heb geen last meer van mijn Achillespees. 

Iets na 15.00u kom ik bij het provinciehuis aan en meld mij bij de receptie. Bij het zien van mijn vlaggen is er een herkenning bij de receptionist, “jij bent de wandelaar”! Gelukkig is er dus op mij gerekend. Na het zetten van de stempel en het opdrinken van het glas water wat wij hebben gekregen, gaan Marinus en ik nog even wat drinken in de stad. Ik krijg daar van hem nog een aandenken, een gekleurd balletje die ik als sleutelhanger kan gebruiken. Het komt uit Mexico en is een teken van respect! Wel toepasselijk na wat ik eergisteren heb geschreven. 

Als ik bij mijn B&B voor de komende twee dagen aankom word ik hartelijk welkom geheten door mijn gastvrouw Ellen. Ze brengt mij naar mijn kamer en daar krijg ik nog een lekkere koude cola aangeboden. Maar ik ga direct met wat plichtplegingen beginnen want het is al 16.00u en moet eerst de was doen. Sokken, onderbroeken en een t-shirt. Uiteraard ga ik zelf ook even onder de douche en ga dan op zoek naar een eetgelegenheid. En die heb ik snel gevonden. Om de hoek zit “De Zwarte Ruiter op ‘t Witte Paart”, gevestigd in één van de oudste panden van Middelburg. Er komt gezellige muziek naar buiten en op het terras zitten een paar lui die mij aanspreken of ik een dansje op die muziek wil maken. Ik leg ze uit dat dansen momenteel het laatste is wat ik wil doen maar een gesprek is geboren en krijg een biertje aangeboden. Ik ga hier uiteindelijk wat eten en krijg ook nog een donatie. Wat een beetje vriendelijkheid al niet teweeg kan brengen. 

Ik denk dat ik hier morgen ook maar een hapje ga nemen. Hoef ik niet zo ver te lopen, haha! Morgen, op mijn vrije dag, ga ik mijn spieren maar weer eens los laten masseren en word ik gebeld door de redactie van de Scherpenzeelse krant voor weer een leuk stukje in de krant. Ik schrijf de laatste zinnen van dit stuk onder het genot van een heerlijk glas rode wijn. Ik wens iedereen een fijne avond en tot morgen maar weer.

Klik HIER om alle foto’s te bekijken