Dag 31, 26 mei 2023, Den Oever(Oosterland)-Wieringerwaard, 21 km

Na een goede nachtrust kan ik het in de ochtend weer eens rustig aan doen. De afstand die ik vandaag moet wandelen is immers “maar” 20 km. Voor sommige een hele opgave of in het geheel niet te doen, voor mij is dat inmiddels een ‘trainingsrondje”. Ik ben mij ervan bewust dat voor veel mensen en ook kinderen, dat niet het geval is. Daarom loop ik ook tevens voor een goed doel Nederland rond en probeer onderweg wat aandacht hiervoor te vragen. Mijn vlaggetjes die ik bij mij heb, de ene van het goede doel de stichting Spieren voor Spieren en de ander van alle 12 de provincies, helpen mij om onderweg de aandacht van de mensen te trekken. Anders zou ik een stuk anoniemer rondlopen en ben ik een van de vele wandelaars. Ook dieren reageren op die vlaggetjes, echter de ene totaal anders als de andere. Waar de koeien er altijd nieuwsgierig van worden of er totaal niet naar kijken schrikken de ganzen zich rot. 

Ik loop vanochtend direct de vrije natuur in en heb hier door de kleine glooiingen in het landschap, mooie uitzichten. Maar deze omgeving heeft ook veel historie. Zo ligt er her en der wat schroot maar niet zomaar schroot, stukken van motoren van vliegtuigen die in de tweede wereldoorlog hier zijn neergestort.

Als ik in Hippolytushoef ben en een supermarkt zie, vul ik mijn rantsoen nog even aan met wat bananen en een drinkyoghurt. Want ik weet niet of ik onderweg nog wat ga tegenkomen waar ik wat kan kopen. Wat ik wel tegenkom is een Tiki Bar, maar die is helaas “gesloten”. Wel zeer vrolijk zo’n hoekje gemaakt door een bewoner. Als ik even later op een dijkje richting de Haukes wandel komt er een wandelaarster mij tegemoet die mij aanspreekt en zegt, “Jij bent André”! “Dat klopt”, is mijn reactie. Zij blijkt te hebben overnacht op het adres waar ik vanmiddag naartoe ga, en of ik dus de groeten wil doen. Uiteraard wil ik dat en kletsen we nog even wat en gaan dan weer verder. 

Omdat er hier veel dijken zijn, zijn er ook veel dijkdoorgangen nodig als de weg erdoorheen moet. Maar deze kunnen bij hoog water allemaal goed afgesloten worden met schotten ertussenin. Als ik bij een sluis aankom maak ik een foto om het grote hoogteverschil in beeld te brengen. Dat komt helaas moeilijk op de foto naar het is 4 meter! Aangezien ik er nu net 10 kilometer op heb zitten en dus op de helft ben ga ik dan ook maar gelijk een pauze houden. Ik gebruik het opstapje om als wandelaar over een afrastering te komen maar even als zitje. 

Als ik weer op pad ben twijfel ik nog of ik toch niet over het naastgelegen en wat lager liggende wegdek zal gaan lopen maar ik verkies toch het avontuur over de dijk met de wind er gratis bij. Na 1 kilometer of zo komen er 2 wandelaars mij tegemoet. 1 in korte broek. Als ze bij mij zijn, zeg ik nog dat ik twijfelde of ik de korte broek aan zou doen. Hij reageert met te zeggen dat ik er geen spijt van ga krijgen gezien de begroeiing die even verderop mij te wachten staat. En eenmaal daar aangekomen begrijp ik helemaal wat hij bedoelt. Wat een oerwoud aan distels en brandnetels! 

Als ik iets na 3 uur aangekomen ben bij mijn onderkomen voor vandaag word ik zeer hartelijk welkom geheten door Sita. Ik breng haar direct de groeten over van Edit (ja, zonder h) die ik onderweg ben tegengekomen zodat ik dat al niet meer kan vergeten. Eerst even de schoenen uittrekken en dan heerlijk samen een koel glas fris drinken in het zonnetje, wat een weelde. Als ik mij heb opgefrist ben ik uitgenodigd om samen met Gerard, de man van Sita, de warme maaltijd te nuttigen. Van de heerlijke aspergesoep vooraf en het vanille toetje met verse aardbeien zijn geen beelden maar ik kan jullie verzekeren dat ook die heerlijk waren.

Morgen hoop ik weer op tijd op pad te gaan omdat er 32 kilometer te wandelen is. Ik kom dan ook door Winkel en Kolhorn. De plaatsen waar veel Scherpenzelers tijdens de tweede wereldoorlog op 10 mei 1940 naartoe zijn geëvacueerd. Daar zal ik morgen dus proberen wat aandacht aan te geven. Tot morgen.

Klik HIER om alle foto’s de bekijken