Dag 26, 21 mei 2023, Dokkum-Gytsjerk, 23 km

Uiteraard is de wandeling die ik maak een onvergetelijke ervaring voor mijzelf. Maar ook een belangrijke reden is de aandacht die ik wil vragen voor kinderen met een spierziekte en dan het onderzoek daarnaar en de behandeling daarvoor. De stichting Spieren voor Spieren heeft tot doel om kinderspierziekten de wereld uit te helpen maar daar is veel onderzoek voor nodig en dus veel geld. De reden dat ik juist voor deze stichting gekozen heb is niet, wat je wellicht zou denken, van persoonlijk aard in de zin dat er een direct familielid of kind een spierziekte heeft. 

Maar doordat ik al heel mijn leven en ook vooral in mijn kind- en jeugdjaren zonder erbij na te hoeven denken, heb gesport en heb kunnen bewegen, en er ruim 20.000 kinderen zijn die door het hebben van een spierziekte die onbezorgdheid niet hebben, vind ik het niet meer dan logisch dat ik mij daarvoor inzet. Ik hoop ook dat anderen hierdoor in actie komen om ook iets bij te dragen om zo weer een stap dichterbij een oplossing te komen voor al die spierziekten waaraan die kinderen lijden. 

Vandaag zal ik ook aan het eind van de dag een van de kindambassadeurs gaan ontmoeten, Else. Dat voor straks, nu eerst de wandeling van vandaag. De start vanuit Dokkum gaat eerst langs het water en ik kom weer langs het restaurant waar ik gisteravond zo heerlijk heb gegeten. Na wat links- en rechtsaf slaan, kom ik op een fietspad wat ik in een kaarsrechte lijn 3 kilometer kan gaan volgen. Aan het begin daarvan, nog in een woonwijk, kom ik een mevrouw met twee honden tegen, Lobke en Mats. Mijn uitdossing met vlaggen was genoeg om haar nieuwsgierig te maken en mij te vragen naar wat ik aan het doen ben. Na het maken van de foto loop ik weer verder en kom 2 kilometer verderop een stel op de fiets tegen. Ze komen uit Son en Breugel. Ik vertel hun ook mijn ontmoeting met andere Brabanders en dan vooral de Burgemeester van Laarbeek, Frank van der  Meijden. Ook zij zijn benieuwd wat mij in Beek en Donk te wachten staat.

Na deze ontmoeting wordt het wat rustiger, het is uiteraard ook nog vroeg, een uur of 9.00 ben ik vertrokken. Als ik in Damwald ben aangekomen loop ik even langs een gebouw wat ik a.s. woensdag ook ga bezoeken. Het is namelijk de schoonheidssalon van Jeltje Post. Ik ken haar van het wandelen en jaren geleden bij de 4-daagse in Nijmegen ontmoet. Op mijn vrije dag ga ik daar woensdag even naartoe. Inmiddels ben ik wel toe aan een slok water maar merk ik dat ik vergeten ben om mijn bidon bij te vullen deze ochtend. Als ik iemand bij zijn huis zie staan, vraag ik hem of het mogelijk is om die bij te vullen. Dat is gelukkig geen probleem en krijg nog een lekker King pepermuntje erbij!

Nadat ik mijn bidon heb opgeborgen loop ik de wijk uit en loop langs een tennisbaan waar het pad direct over gaat in de natuur! Na een poosje moet ik een klein stuk over de weg maar al vlot weer een stuk bos in. In mijn beleving zou ik hier de Elfstedenroute moeten volgen. Maar mijn navigatie, met de van tevoren uitgestippelde route, laat mij door een stuk lopen waar het gras 40 cm hoog staat. En dat is nou net iets waar ik geen zin in heb. Gelukkig komen mijn scouting skills nu van pas en zoek ik een route vlak naast dit pad zodat ik al snel weer op wat meer begaanbare weg kom.

Mijn eerste pauze houd ik in Rinsumageest na 12 kilometer. Helaas is het plaatselijke café niet geopend voor gasten omdat ze een besloten feest hebben. Nou ja, ook niet erg, en ik ben niet voor een gat gevangen en ga lekker in het zonnetje op een bankje vlak voor dat café zitten en mijn eigen versnaperingen kortjan maken. Na een minuut of 45 stap ik maar weer eens op en ga aan het tweede gedeelte beginnen. Dat begint helaas een stuk minder gevarieerd dan ik had gehoopt. Maar wel veel verre uitzichten. Voor mijn idee kan ik Friesland aan alle hoeken zien, zo ver kan ik kijken. Tot vlak voor Oentsjerk gaat dat zo door, een kilometer of 4.

Dan gaat het weer het bos in en loop ik door een bos vol met varens. Prachtig die lichtgroene kleuren. Een slingerend pad door een parkje van een statig huis genaamd Stania State, neem ik nog even mee. Maar dan kom ik toch eindelijk in de bebouwde kom en is het eind bijna in zicht. Ik maak nog even een foto van een sport die in de rest van het land niet of nauwelijks wordt gespeeld, Kaatsen. Helaas kreeg ik in het begin van de middag te horen dat het kaatsen waarschijnlijk een boosdoener zou kunnen zijn om mijn kindambassadeur te kunnen zien. Bij een wedstrijd liep het wat uit. Maar als ik de hoek omloop zie ik daar opeens toch een gezin lopen met een meisje in een rolstoel die recht op mij afkomen. En gelukkig is het dan dus toch gelukt en kan ik Else ontmoeten. Else heeft een zeer zeldzame ziekte, distale SMA. Zij is de enige daarmee in Nederland. Dat zijn verlammingen van de spieren van onderbenen en/of onderarmen. Daarom zit ze in een rolstoel omdat die delen van haar lichaam niet meer functioneren. En helaas is het en progressieve ziekte! 

We gaan samen op de foto en ik krijg van Else een lekkere zak met Fryske Dumkes. Zo is mijn voorraad “snoepgoed” voor de komende dagen ook weer aangevuld. Na deze fijne ontmoeting ben ik weer helemaal terug op aarde en weet ik waarom ik dit rondje Nederland loop. Ik zeg hun gedag en vervolg mijn route voor de laatste paar kilometers naar mijn logeeradres bij Christine en Dirk Vis. Als avondmaaltijd staat er een heerlijke Italiaanse pasta op het menu en ik weet zeker dat die mij weer voldoende energie heeft gegeven om morgen de 33 kilometer naar Franeker te wandelen inclusief het bezoek aan het provinciehuis.

Klik HIER om alle foto’s te bekijken.