Tja, waar ik gisteren overladen werd met veel ontmoetingen en gesprekken, is vandaag zo’n dag dat je denkt, gaat het nog eens gebeuren. De route is in ieder geval mooi groen, door het bos in het begin. Maar ook even door een zandverstuiving. Niet mijn favoriete ondergrond, maar het hoort erbij. Maar ik kan jullie alvast vermelden dat ik vandaag uiteindelijk een ontmoeting en gesprek heb gehad na 19 km het eerste gesprek maar die HEEL veel indruk op mij heeft achtergelaten en waarmee ik nog wat ga doen in het verdere verloop van mijn wandeling eind juni. Daarover later in dit verhaal meer.
Maar zoals gezegd, ik kom de eerste kilometers helemaal niemand tegen. Op zich ook weer niet zo erg, kan ik in ieder geval lekker rustig warmlopen. Tegelijkertijd kan ik dan ook de video opnemen die ik reeds in de ochtend online zet. Dat bevalt mij wel op die manier. Zo kan ik jullie in de ochtend laten weten waar mijn wandeling die dag naartoe gaat en of er van te voren al speciale zaken op de planning staan. Vandaag in ieder geval en ontmoeting met een kindambassadeur van de stichting Spieren voor Spieren, Nieke. Maar dat zal pas helemaal aan het eind van de middag zijn.
Tevens heb ik vanochtend mijn metgezel tijdens deze gehele wandeling voorgesteld, Spiertje. Dat is de mascotte van de Stichting Spieren voor Spieren. Ik heb deze in eerste instantie als knuffel laten maken en dat idee heeft de stichting overgenomen. Ik mag, als eenmalige en unieke actie, tijdens mijn wandeling deze knuffel verkopen. De opbrengsten gaan uiteraard naar het goede doel. De kosten voor de knuffel zijn 15 euro en dan kan die in Scherpenzeel worden opgehaald. Als de knuffel opgestuurd dient te worden komen de verzendkosten van 6,95 euro daar nog bij. Mocht je een knuffel willen bestellen stuur mij dan even een bericht. Het is echt een unieke knuffel die nergens anders te verkrijgen is en na mijn actie zal het nog een paar weken via mij te verkrijgen zijn en daarna is het alleen aan de Stichting Spieren voor Spieren voorbehouden om deze knuffel aan kinderen met een spierziekte die in het ziekenhuis terechtkomen te geven.
Ik kom onderweg weer genoeg tegen maar op het moment dat ik denk nu wil ik wel een bankje voor de 1e rust opzoeken doemt daar opeens een bordje op wat op een picknick tafel staat, “Welkom bij het Toetjesbankje”. Die komt dus als geroepen en in de koelbox die naast de tafel staat, zitten heerlijke spullen zoals frisdrank, water en uiteraard, toetjes! Ik neem een bosvruchtentoetje. Omdat ik genoeg tijd heb om vandaag de 30 kilometer te volbrengen, neem ik rustig de tijd.
Nadat ik alles weer bij elkaar heb gepakt ga ik verder. Maar al snel hoor ik in de verte een geblaf. En ja hoor, een loslopende grote hond blaft mij luidkeels toe. Hij hoort waarschijnlijk wel bij het huis wat om de hoek staat, maar ik heb het niet op dit soort taferelen. Ik pak een van mijn wandelstokken er voor de zekerheid maar even bij. Gelukkig stopt hij snel met blaffen als ik voorbij ben gelopen en blijft op een afstand staan, pffff. Na 12 kilometer zie ik de eerste wandelaars mij tegemoetkomen als ik een drukke 100 km/u weg moet oversteken. Maar het blijft bij een zachte “Hallo”, en de dames lopen weer door.
Dat gaat zo nog even door totdat ik vlakbij Hardenberg ben. Ik zie in de verte 4 personen wandelen, en duidelijk niet gekleed als Pieterpad wandelaars, maar ze zijn wel ZEER geïnteresseerd in mijn vlaggen. Ik knoop dus weer een verhaal aan en vertel mijn missie. Een van de heren, die Frank blijkt te heten, vraagt door en bij het zien van mijn totale route zoomt hij in op een plaats iets boven Helmond, namelijk Beek en Donk. Wat blijkt, Frank is burgemeester van de gemeente Laarbeek, waar Beek en Donk onder valt. Hij zegt, “Is je route heilig, want je moet echt door Beek en Donk komen hoor, dan zal ik je verwelkomen”. Ik kijk hem wat vragend aan, “Meent hij dit nou”? Maar hij meent het en geeft mij zijn visitekaartje en zegt, als jij de route kunt aanpassen dan zullen wij je hartelijk verwelkomen.
Als onze wegen weer scheiden, merk ik dat ik er best wel ontroerd door ben. Wat is mij nou juist overkomen? Ik moet moeite doen om mijn tranen te bedwingen. Een ontmoeting met een totaal onbekende persoon die zo een mooie wending krijgt! Als ik in Hardenberg mijn 2e pauze neem en even snel op de planning kijk, zie ik dat woensdag 21 juni de route van Son en Breugel naar Heeze gaat en de dag erna van Heeze naar Weert. Ik kan de dag van woensdag 21 juni wijzigen zodat ik ergens in of onder Helmond overnacht en de dag erna na Weert loop. Zo hoef ik maar 1 logeeradres te wijzigen. Ik neem nog even contact op met Frank en hij geeft aan dat hij zijn agenda aanpast op die dag om mij te kunnen ontvangen! Ik vind dit echt ongelofelijk en ben er nog steeds beduusd van! Overigens, Frank is de man die direct naast mij staat.
Na dit gesprek en de rust in Hardenberg kom ik nog een stel tegen die ook even stoppen en vragen naar mijn vlag. Vooral de vlag van Spieren voor Spieren spreekt ze aan. De reden daarvan is dat de man van het stel zelf Parkinson heeft. Dus daarom spreekt het hem wel aan. Als laatste kom ik nog een stel in het laatste stukje bos tegen wat ik loop en ook bij hen laat ik mijn kaartje achter.
Nu is het nog even afspreken met de moeder van Nieke, de kindambassadeur die ik vandaag nog ga ontmoeten. Ik neem onderweg nog even een foto van de manege waar Nieke nog op paardrijles heeft gezeten maar dat helaas nu niet meer kan. En dan is ze nog maar 10! Op een bankje langs de Overijsselse Vecht wacht ik geduldig totdat Nieke samen met haar moeder arriveert. Uiteraard gaan we samen even op de foto. Ik krijg van haar nog een flesje drinken en twee energierepen. Die bewaar ik voor morgen omdat ik vandaag al bijna bij mijn logeeradres ben, nog maar 1 kilometer. Daar kan ik mij heerlijk opfrissen en om 18.00 aan tafel aanschuiven. Er staat een flinke pan met andijviestamppot op tafel. Morgen dag 18, die gaat van Gramsbergen naar Sleen, een afstand van 31 kilometer. Op mijn vrije dag, a.s. dinsdag, zal ik de planning voor wat betreft de wijziging in Brabant door gaan nemen. Dan laat ik jullie ook weten wat de plannen zijn geworden. Tot morgen!
Klik HIER voor alle foto’s
6 reacties
Hi Andre..het witte kunstwerk heet Hello Sailor. En staat in Ane aan de Vecht..kende het niet ..dus mijn broer Piet even gevraagd.Hij vaart een paar keer per week met de zomp over de Vecht naar het Laar in Duitsland of de andere kant op naar Hardenberg.er staan 80 kunstwerken langs de Vecht..leuke weetjes..
Mooi te lezen en een weer een super mooie ontmoeting en straks in juni een warm onthaal
Bijzonder, zo’n mooie ontmoeting. Dat maak jij nu weer mee, geweldig. Veel plezier morgen! Voor nu slaap lekker 😴
Wat een leuke verhalen en elke dag veel leuke, mooie, bijzondere ontmoetingen. Fantastisch! Geniet van elke dag en zet’m op
Bijzondere ontmoeting met het dapperste meisje dat ik ken! Ons stoere overbuurmeisje Nieke.
Mooi dat je deze wandeling doet
Respect!
Wat een mooie tocht loop je. En nu ook nog over een van de mooiste stukjes Pieterpad. Iets verder dan het monument, hallo sailor las ik net, is een geweldig plekje voor een pauze, Granny’s barn, ik hoop dat je er een kop koffie hebt gedronken! Ik lees vanwege het verlies van mijn zusje vorige week even wat later een hele serie verslagen in een keer, deze 2de pinksterdag.