Water, water en nog eens water. Vandaag loop ik langs het Ketelmeer en weet ik dat ik een lang recht stuk ga wandelen van 12.5km langs het water!! Dat wordt dus goed insmeren, pet op, stokken erbij en kilometers onder de voeten weglopen. Maar eerst nog even over afgelopen nacht. Uiteraard was het een unieke ervaring in de pipowagen. Maar wat was het fris!! Dat is nog zachtjes uitgedrukt. Dus een hele goede nachtrust was het niet. Maar dat hoort er ook bij. Omdat ik op een camping zit moet ik nu zelf voor het ontbijt en de lunch zorgen. Dus loop ik eerst door het dorp Swifterbant en ga bij de AH lekkere broodjes een sapje en wat appeltjes halen.
In het zonnetje is het ontbijt zo op en ga ik verder met de tocht. Omdat ik pas na 16.00u op mijn adres kan aankomen, heb wat meer tijd en kan ik de 2 pauzes wat langer maken.
Maar nadat ik vertrokken ben merk ik dat het toch wel de bedoeling is dat ik ergens nog even een sanitaire stop ga houden. En of het voor mij neergezet is maar dan staat daar ineens een schone Dixie! Wat een geluk! Na deze opluchting loopt het een stuk makkelijk en ga ik op 7,5 km mijn eerste pauze houden, direct aan het begin van het lange fietspad langs het Ketelmeer na de Ketelbrug. Daar kan ik heerlijk uit de wind en in het net doorgekomen zonnetje zitten.
Ik houd mijn petje wel op, want mijn natuurlijk bescherming op mijn hoofd is uiteraard minimaal. En dat doet mij eraan herinneren om op het boodschappenlijstje voor a.s. zaterdag, ook een zomerhoed te zetten. Ik moet mijn nek en oren ook beter beschermen met dit soort weer. En die dagen zullen er nog wel meer gaan komen. Als ik weer op pad ben zie ik een aantal mannen aan het werk aan de dijk. Het verbaast mij dat de zware basaltstenen met de hand worden gelegd.
Als ik het hoekje om ben gelopen zie ik of eigenlijk zie ik het einde van het fietspad niet. Een echte fata morgana. En dan te bedenken dat halverwege Schokkerhaven ligt en je dat nog niet eens kunt zien! Ik sta er maar niet te lang bij stil en zet de ene voet voor de andere voet. Dan kom ik een mooi monument tegen. Het Sluitgatmonument Noordoostpolder. Hier is op 13 december 1940 de dijk gesloten en is de Noordoostpolder ontstaan. Na 6,5 km rechtuit gelopen te hebben kom ik bij Schokkerhaven aan. Helaas is de horeca ook hier dicht en ga ik maar op een van de 2 vrije bankjes zitten die boven op de dijk staan. Na enige tijd komen er een man een een vrouw naast mij op het andere bankje zitten. Blijken zij uit de plaats te komen waar ik vandaag naartoe moet, Ens. Ik zit echter niet in het dorp zelf maar net een paar straten verder bij mensen thuis. Er ontstaat een gezellig gesprek en ze zullen vanavond mijn verhaal gaan teruglezen en een donatie doen.
Ik heb al besloten om het laatste stuk van 10 km, waarvan nog 6 aan een stuk over de dijk, aaneengesloten te lopen zonder een pauze. Ik zal dan iets na 16.00 aankomen bij mijn adres denk ik. Omdat ik langs het water loop is het enige wat ik kan fotograferen, bootjes en de vele ganzen die hier in de berm lopen. Telkens als ik aan kom lopen en ze mijn stokken horen, steken ze snel het fietspad over om naar het veilig water te gaan.
Als ik na ruim 20 kilometer in totaal gelopen te hebben eindelijk de dijk kan verlaten, zie ik denk voorlopig de laatste bollenvelden. Want morgen loop ik nog naar Vollenhove en dan zal ik de polder uit zijn en ga ik de provincie Overijssel aan doen. De vrijdag zal ik waarschijnlijk een iets andere invulling geven maar hoe en wat ben ik nog niet over uit. De geplande 36 km zullen in ieder geval een stuk korter worden maar hoe dat weet ik nog niet. Ik heb namelijk wat last van mijn linker kleine teen waar een wondje bovenop zit. Die wil maar niet over gaan en irriteert behoorlijk. Verder ben ik gelukkig nog blaarloos.
Na 24 km kom ik bij mijn logeeradres aan en word ik van harte welkom geheten door Mart die op de grasmaaier zijn tuin aan het onderhouden is. Het is een geweldig mooie kijktuin zoals dat heet. Sinds 2 jaar kunnen hier mensen komen kijken in de schitterend aangelegde tuin en borders. Tevens is er een mogelijkheid om wat te drinken. Als ik achterom ben gelopen staat Agnes mij al op te wachten en krijg ik een heerlijk sapje aangeboden. Later schuift Mart ook aan en drinken we samen nog een koud pilsje. Als ik na het heerlijke avondeten aan het schrijven van mijn verhaal begonnen ben, realiseer ik mij dat ik al 10% van het totaal aantal dagen erop heb zitten. In totaal heb ook reeds 195 km afgelegd. Morgen ga ik de 200 km grens dus overschrijden en loop ik naar Vollenhove. Daar slaap ik ook weer bij mensen thuis en ik heb een bericht ontvangen dat ik de groeten moet gaan doen van een kennis van ons, de wereld is toch maar klein! Als ik in de mooie tussenhal van de mooi verbouwde boerderij sta, zie ik waarom dit het zwaluwhuis wordt genoemd. Zwaluwen nestelen hier gewoon onder het dak!
Klik HIER om alle foto’s te zien.
Vandaag GEEN video