Je hebt wel eens van die dagen dat je een beetje geluk moet hebben. Vandaag was zo’n dag. Dat komt later in het verhaal terug. Eerst over het ontbijt waar ik jullie gisteren al nieuwsgierig naar maakte. Dat was inderdaad perfect. Lekkere broodjes, heerlijk eitje, muesli, yoghurt echt alles was aanwezig. De B&B waar ik verbleef heeft dan ook 7 kamers en die zijn ook netjes, schoon en ruim! Dus ze moeten wel wat in huis hebben om alle gasten te voorzien. Nu was ik alleen met 4 Duitsers.
Ik heb mij ook maar even verwend door een flesje Merlot wat er stond toch maar aan te breken. 1 glaasje is dan voor mij voldoende en heb er goed op geslapen. Na het overheerlijke ontbijt check ik of ik alles weer in de tas heb en loop ik rond 9.15u naar buiten. Ik heb vandaag namelijk afgesproken met ene Nico. Nico heeft mijn actie op de social Media gevonden en wilde graag een stukje meewandelen. Nico is 70 jaar en een oud Marinier. Dat was te merken want zijn tempo is hoog. Dus ik temporiseer een beetje en zo stappen we met iets meer dan 5 km/u verder. Hij vertelde vol enthousiasme over zijn Mariniersverleden en de omgeving van Lelystad.
De eerste stukken gaan nog over een fietspad en na een kilometer of 5 zien we een mooi bankje en nemen daar plaats op. Jammer dat de vorige bezoeker zijn rommel niet heeft opgeruimd, er ligt nog wat worst en wat plastic. Nico heeft koffie meegenomen en ik had gisteren een knijp yoghurt gekocht om vandaag lekker van te kunnen genieten. We houden deze pauze lekker kort, amper 5 minuten, en gaan dan weer verder. Al snel moeten wij het fietspad verlaten en kunnen nu de rood/witte markeringen gaan volgen. Dat is de route van het Pionierspad. Die kan ik vandaag volgen. Ik houd mijn GPS op de telefoon wel in de gaten want je weet maar nooit of er een bordje is verdwenen.
Nu komen we in de natuur maar we hebben na ruim 10 kilometer nog geen enkel dier gezien buiten een paar zwanen en ganzen. Dan maar een mooie dovenetel fotograferen die hier prachtig langs het pad staat. Wat hier ook veel aanwezig is zijn de beginnende bereklauwen. Die zijn nu nog maar 30 tot 50 cm hoog maar over 1 maand zijn deze ruim 2 meter tot wel 3 meter hoog en zullen ze de doorgang flink beperken. Nico geeft ook aan dat ze dan worden weggehaald. En dat is maar goed ook want de blaren die je van wandelen krijgt zijn helemaal niets vergeleken bij de blaren van de bereklauw.
Dan komen we een stel wandelaars tegen die verbaasd naar mijn vlaggen kijken, Rob en Brenda uit Amsterdam en Amersfoort. Eindelijk kan ik mijn verhaal voor de stichting Spieren voor Spieren weer eens vertellen. Zij gaan vanavond zeker dit blog nalezen EN doneren (zeggen ze). Dan krijg ik een sms’je binnen. Dat ze bij mijn B&B van afgelopen nacht, bij het schoonmaken nog een blauwe bidon hebben gevonden!!! Oeps, is de check of ik alles bij me had, toch niet helemaal goed gegaan. Gelukkig is de oplossing snel gevonden. Nico woont in Lelystad en wordt straks bij het eindpunt opgehaald door zijn vrouw. In die is zo lief om even langs de B&B te rijden om mijn bidon op te halen, wat lief! Maar dat betekent ook dat ik maar weer eens wordt gewezen op het feit dat ik (te) weinig water drink. Ik heb dan wel 1 drinkyoghurt op en werkt het weer mee omdat het niet zo warm is, maar toch. Gelukkig zullen we over een kleine 2 kilometer bij een horecagelegenheid aankomen en daar kan ik dus wat drinken.
Als we een tunneltje onder door gaan staat aan het eind een NAP markering. Op ooghoogte is het -3.50m! We zitten hier dus ruim 4 meter onder het waterniveau! Tevens ligt er een pad van planken langs de wand. Dan kan je bij een klein laagje water toch door de tunnel. Gelukkig is dat nu niet nodig. Dan komen we weer twee wandelaars tegen. En die kijken nog wat uitdrukkelijker omhoog. Een volgend gesprek is geboren. Tevens vertel ik van mijn domme fout dat ik mijn bidon ben vergeten en dat we bij het bezoekerscentrum even verderop wat gaan drinken. Maar een van de mannen weet te vertellen dat die gelegenheid nu gesloten is! Jammer! Maar ze besluiten die kleine kilometer mee terug te lopen omdat hij in de auto nog wat flesjes water heeft. Zo zie je maar weer de wereld zit vol lieve mensen. Je moet ze alleen tegen het lijf lopen. En dat kan alleen als je op pad gaat!
Na 21 kilometer kom ik samen met Nico bij mijn eindbestemming aan. Zijn vrouw komt kort daarna aanrijden om de bidon te overhandigen. Wat een op zich wat saaie dag was wat betreft de dieren die we niet gezien hebben, is volledig gecompenseerd door de gebeurtenissen en ontmoetingen onderweg.
Morgen zal ik voor de eerste maal een kindambassadeur van de stichting Spieren voor Spieren gaan ontmoeten, Boaz en zijn moeder. Tevens loopt er ook weer een wandelaar met mij mee. Dat zal zijn vanaf het Provinciehuis van Flevoland, dat is dus provinciehuis nummer 2.
Klik HIER om alle foto’s te zien.
Vandaag GEEN video
Eén reactie
Wat mooi hoe je dit allemaal gepland hebt. Geweldig!